Postanowienie SN z dnia 17 grudnia 2018 r., sygn. II UK 552/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Andrzej Wróbel

w sprawie z wniosku G. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G. 0 prawo do rekompensaty, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 17 grudnia 2018 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 25 lipca 2017 r., sygn. akt III AUa [...],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 29 lutego 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. przyznał G. A. emeryturę od 29 lutego 2016 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, jednocześnie odmawiając przyznania mu prawa do rekompensaty.

Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2016 r., sygn. akt VII U [...], Sąd Okręgowy w G. zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał pozwanego do ustalenia wysokości należnej ubezpieczonemu emerytury z uwzględnieniem rekompensaty z art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał m.in., że w dniu 1 lutego 2016 r. ubezpieczony, urodzony 30 kwietnia 1950 r., złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o emeryturę z rekompensatą, który zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją został - w zakresie żądania rekompensaty - załatwiony odmownie, bowiem pozwany stwierdził, że ubezpieczony nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach.