Wyrok SN z dnia 6 kwietnia 2006 r., sygn. III UK 5/06

Okres zasadniczej służby wojskowej odbytej w czasie trwania stosunku pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zalicza się do stażu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), jeżeli pracownik w ustawowym terminie zgłosił swój powrót do tego zatrudnienia.

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Roman Kuczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 kwietnia 2006 r. sprawy z odwołania Andrzeja K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecz­nych-Oddziałowi w R. z udziałem prokuratora Prokuratury Okręgowej w Lublinie Adama Jakubiaka delegowanego do Prokuratury Apelacyjnej w Lublinie o prawo do emerytury, na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyj­nego w Lublinie z dnia 30 sierpnia 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2005 r. oddalił apelację Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w R. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ra­domiu z dnia 12 sierpnia 2004 r. zmieniającego decyzję organu rentowego z dnia 15 kwietnia 2004 r. odmawiającą Andrzejowi K. przyznania prawa do emerytury, w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od dnia 12 stycznia 2004 r.

W sprawie tej ustalono, że ubezpieczony w dniu 30 stycznia 2004 r. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Do wniosku dołączył stosowną doku­mentację, w tym świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Kwe­stię sporną w rozpoznawanej sprawie stanowiło wykonywanie przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych w okresach od dnia 20 lutego 1969 r. do dnia 5 grudnia 1979 r. w Zakładzie Transportu Samochodowego FSC S. oraz od dnia 1 września 1967 r. do dnia 30 września 1968 r. w Spółdzielni Pracy Rękodzieła Ludo­wego „C.” w I., a także okres pełnienia zasadniczej służby wojskowej od dnia 28 kwietnia 1965 r. do dnia 22 kwietnia 1967 r., do której wnioskodawca został powoła­ny z Zakładu Górniczo-Metalowego „Z.” w Z., gdzie był zatrudniony na stanowisku pracy zaliczonym do stanowisk pracy w warunkach szczególnych i po odbyciu służby wojskowej powrócił do pracy w tym zakładzie także na stanowisko pracy w warun­kach szczególnych. Decyzją z dnia 15 kwietnia 2004 r. organ rentowy odmówił ubez­pieczonemu przyznania prawa do emerytury, uznając za udowodniony jedynie okres zatrudnienia wynoszący 19 lat, 7 miesięcy i 21 dni okresów składkowych, 9 lat i 26 dni okresów opłacania składek, w tym 1 rok, 11 miesięcy i 14 dni okresów pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy nie uznał spornych okresów pracy w wa­runkach szczególnych w Zakładzie Transportu Samochodowego przy Fabryce Sa­mochodów Ciężarowych w S. oraz w Spółdzielni Pracy Rękodzieła Ludowego „C.” w I., motywując to tym, że ubezpieczony był wówczas zatrudniony jako kierowca i nie przedstawił świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach, a organ ren­towy nie może uwzględnić tych okresów jedynie na podstawie zeznań świadków. Natomiast jako przyczynę odmowy zaliczenia ubezpieczonemu do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu pełnienia służby wojskowej od dnia 28 kwietnia 1965 r. do dnia 22 kwietnia 1967 r., organ rentowy podał, to że w tym okresie ubez­pieczony nie wykonywał pracy wymienionej w wykazie A rozporządzenia Rady Mini­strów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnio­nych w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm., powoływanego dalej jako rozporządzenie z 7 lutego 1983 r.).