Postanowienie SN z dnia 8 stycznia 2010 r., sygn. III KK 186/09

Sam tylko fakt złożenia przez oskarżonego oświadczenia, iż leczył się psychiatrycznie (podobnie, jak sam tylko fakt poddania oskarżonego badaniom psychiatrycznym w innej sprawie) nie oznacza jeszcze, że właśnie już zaistniał, bądź przynajmniej powinien był zaistnieć stan wątpliwości, o których mowa w art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. Jeżeli bowiem ocena całokształtu przesłanek sprawy - której to oceny organ może dokonać dopiero wraz z pojawieniem się oświadczenia (informacji o badaniu sądowo-psychiatrycznym odnoszonym do konkretnego czynu) - nie pozwala wywieść uzasadnienia dla powstania w związku z tym wątpliwości co do poczytalności oskarżonego, to nie może być mowy o potrzebie powoływania biegłych psychiatrów.

Procesowego kryterium zasięgnięcia opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego nie spełnia posłużenie się opinią sądowo-psychiatryczną wydaną w innej sprawie. Nie ma przeszkód ku temu, by wydana w innej sprawie opinia służyła ocenie, czy w rozstrzyganej sprawie istnieją uzasadnione podstawy do powzięcia w tym względzie wątpliwości.