Postanowienie SN z dnia 12 marca 2008 r. sygn. IV KK 36/08

Wyjaśnienia A. B. wykazują pełną orientację co do sensu i szczegółowej treści zeznań pokrzywdzonego. Podejmowane przez skazanego wobec tego dowodu reakcje obronne były całkowicie adekwatne i niczego w ocenie tej nie zmienia fakt, że ostatecznie okazały się nieskuteczne. W sposób wykazujący co najmniej dobrą znajomość swej sytuacji procesowej skazany złożył skuteczny sprzeciw od wyroku nakazowego, składał liczne pisma, czy wreszcie wniósł wręcz profesjonalną osobistą apelację. Nawet jeśli przy redagowaniu tych pism procesowych skazany korzystał z pomocy innych osób, to przecież nie zmienia to oceny o pełnych możliwościach faktycznego aktywnego procesowego działania skazanego, którym wykazywał się we wszystkich stadiach procesu. (...) W tym stanie rzeczy trzeba stwierdzić, że materiał zgromadzony w aktach sprawy nie daje żadnych podstaw do wniosku, iż w stosunku do A. B. faktycznie zaistniały „okoliczności utrudniające obronę” w rozumieniu art. 79 § 2 k.p.k.