Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 marca 2024 r., sygn. III SA/Łd 667/23

Dnia 7 marca 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Dańczak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Kowalska, Sędzia WSA Anna Dębowska, Protokolant asystent sędziego Beata Drożdż, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2024 roku sprawy ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 8 sierpnia 2023 roku nr SKO.4163.17.2023 w przedmiocie zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym przyłącza gazu 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi na rzecz strony skarżącej A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z 8 sierpnia 2023 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi w sprawie zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym przyłącza gazu, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez P. w Ł. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza [...] z 6 kwietnia 2023 r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy ustalił i zważył, co następuje.

Decyzją z 6 kwietnia 2023 r. organ I instancji, po rozpatrzeniu wniosku złożonego 8 marca 2023 r. przez stronę, zezwolił na lokalizację w pasie drogowym drogi gminnej ulicy bez nazwy w G., obejmującym działkę nr ew. 309/2 obręb nr [...] G., obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, tj. przyłącza gazu śr/c Q25 do obsługi nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr ew. 484/2. Jednocześnie, w 12 punktach, organ I instancji określił dodatkowe warunki udzielanego zezwolenia

Od ww. decyzji strona złożyła odwołanie, zaskarżając ją co do punktów 2, 6, 8, 10, 11, 12 oraz wnosząc o wydanie nowej decyzji w trybie przepisu art. 132 § 1 k.p.a.

Organ odwoławczy przytoczył treść przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie stwierdzając następnie m.in., że decyzja lokalizacyjna o zezwoleniu na umieszczenie w pasie drogowym obiektów lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogą lub potrzebami ruchu drogowego, odnosząc się w swej treści do miejsca i warunków jego umieszczenia w pasie drogowym, sankcjonuje samą czynność umieszczenia takiego obiektu, urządzenia w danym miejscu w pasie drogowym i pod określonymi warunkami. Decyzja ta wydawana jest jednorazowo i upoważnia wnioskodawcę do umieszczenia danego obiektu w pasie drogowym. Zasadą jest nieumieszczanie obiektów budowlanych lub innych obiektów niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego w pasie drogowym. Lokalizowanie takich obiektów i urządzeń, w tym także reklam, jako wyjątek od tej zasady, wymaga spełnienia przewidzianych prawem warunków. W szczególności wymaga uzyskania dwóch niezależnych rozstrzygnięć zarządcy drogi, tj. zezwolenia na lokalizację (art. 39 ust. 3 ww. ustawy) oraz decyzji na zajęcie pasa drogowego (art. 40 ust. 1 ww. ustawy), która jest zgodą czasową. Ponadto udzielenie przez zarządcę drogi zezwoleń w tym przedmiocie następuje na zasadzie, tzw. uznania administracyjnego, co dotyczy również kształtowania obowiązków inwestora oczywiście w granicach zawężonych przez ustawodawcę.

Organ odwoławczy podkreślił, iż zarządca drogi wydając zezwolenie na lokalizację w pasie drogowym przyłącza gazu, ma niewątpliwie kompetencje do określania: rodzaju inwestycji, sposobu, miejsca i warunków jej umieszczenia w pasie drogowym oraz stosownego pouczenia inwestora. W przypadku wniosku o wydanie decyzji lokalizacyjnej, rolą organu jest bowiem sprawdzenie, czy w pasie drogowym można znaleźć takie miejsce na lokalizację, które nie koliduje z wartościami chronionymi w art. 39 ust. 1a i ust. 3 zd. 2 pkt 1 ustawy. W konsekwencji więc warunki w zezwoleniu mogą odnosić się zarówno do kwestii zachowania warunków technicznych i wymogów bezpieczeństwa (art. 39 ust. 1a ustawy), jak i do kwestii uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, uniknięcia naruszenia wymagań wynikających z przepisów odrębnych lub niedoprowadzenia do utraty uprawnień z tytułu gwarancji lub rękojmi w zakresie budowy, przebudowy lub remontu dróg. Organ odwoławczy powołał się również w swojej argumentacji do koncepcji uznania administracyjnego wskazując, że odnosi się ona także udzielania przez zarządcę drogi zezwoleń lokalizacyjnych, a więc dotyczy również kształtowania obowiązków inwestora, w granicach zawężonych ustawą. W związku z powyższym podnoszone w odwołaniu zarzuty organ uznał za nieuzasadnione.