Kryteria rozpoznawania sprzedaży nieruchomości jako działalności gospodarczej - Wyrok NSA z dnia 13 lutego 2024 r., sygn. II FSK 650/21

Dla uznania sprzedaży nieruchomości za działalność gospodarczą istotne są ogólne cechy prowadzenia działalności, takie jak zorganizowanie i ciągłość działań skoncentrowanych na osiąganiu zysku, a nie jedynie subiektywny zamiar i sposób ich wykonania przez podatnika. Nieprawidłowe lub niekompletne dokumentowanie przez podatnika wydatków inwestycyjnych uzasadnia odmowę ich uznania za koszty uzyskania przychodu.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia WSA del. Alicja Polańska, Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 sierpnia 2020 r. sygn. akt I SA/Kr 1264/19 w sprawie ze skarg R.Z. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 14 sierpnia 2019 r. nr [...]; [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. i 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R.Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 10.800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 13 sierpnia 2020 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę R. Z. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z 14 sierpnia 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. i za 2010 r.

2. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku przez pełnomocnika skarżącego podniesiono, na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") zarzuty naruszenia przepisów postępowania mających istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj.:

a) art. 151 p.p.s.a w z art. 3 p.p.s.a w zw. z art. 1 § 2 p.u.s.a. w zw. z art. 120, 121, 122, 180, 187 § 1, 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: "o.p.") przez oddalenie skarg na skutek wadliwego wykonania kontroli działania administracji poprzez przyjęcie, że organ podatkowy podjął wszelkie konieczne czynności wyjaśniające oraz zebrał wystarczający do rozstrzygnięcia materiał dowodowy, w sytuacji, gdy organy podatkowe obu instancji nie zebrały kompletnego materiału dowodowego pozwalającego na ustalenie wszystkich faktów istotnych dla rozstrzygnięcia, a to pominęły wnioski dowodowe skarżącego o przesłuchanie świadków,