Wyrok WSA w Krakowie z dnia 22 listopada 2022 r., sygn. II SA/Kr 1004/22

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędziowie: WSA Jacek Bursa (spr.) WSA Piotr Fronc po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 20 czerwca 2022 roku, Nr DSE3-K1082-D19014-9D/22 w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych skargę oddala

Uzasadnienie

M. J. Z. złożył wniosek o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych na podstawie ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz represjonowanych z powodów politycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. , dalej zwaną "ustawą o działaczach opozycji antykomunistycznej".

Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 6 kwietnia 2022 r. Nr DSE2-K1057-D19014-6D/22 odmówił stronie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. W szczególności organ podał, iż zwrócił się do Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej o przekazanie informacji na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej, o treści zgromadzonych dokumentów dot. wnioskodawcy oraz o przekazanie uwierzytelnionych kopii tych dokumentów. Dokumenty nie potwierdzają okoliczności podanych we wniosku.

Strona nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem wystąpiła z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, podając że cała praca na rzecz niepodległej tak przed 13 grudnia 1981 r. jak i po tej dacie ukierunkowana była na zachowanie ciągłości współpracy ze środowiskami opozycji antykomunistycznej co było szczególnie trudne po ogłoszeniu stanu wojennego i w dalszych latach 80-tych. Strona podkreśliła również, że jej praca, czyli kolportaż nielegalnych wydawnictw polegała na podejmowaniu takich czynów, które były zagrożone odpowiedzialnością karną. Wnioskodawca podkreślił, że przedstawił tylko dwóch świadków bo tylko oni wiedzieli czym się zajmuje. Strona zaznaczyła także, że wizyty u matki w T. były tylko pretekstem, ponieważ w rzeczywistości chodziło o podtrzymanie kontaktu ze środowiskiem opozycyjnym na linii T. - T.. Wnioskodawca podkreślił również, że jego zdaniem ocena oświadczeń świadków była zbyt sformalizowana i wzięła górę na ich rzeczywistym charakterem. Do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona nie dołączyła żadnych dowodów na okoliczność prowadzonej działalności opozycyjnej lub doznanych represji. W trakcie postępowaniu wpłynęło kolejne oświadczenie świadka K. W. z dnia 23 maja 2022 r., oraz pismo od wnioskodawcy z dnia 25 maja 2022 r. w którym strona poprosiła o dopuszczenie dowodu w postaci rozszerzonych zeznań świadka K. W., a także podkreśla, że działalność antykomunistyczna w latach 1983-1986 w jakichkolwiek strukturach opozycyjnych nie była możliwa gdyż takowe struktury w T. i T. po prostu nie istniały, rozbite przez reżim komunistyczny, tym bardziej trudniejsza była działalność (oparcia i pomocy udzielał mi m. in. ks. J. B. z klasztoru oo. Filipinów (niestety końcem lat 80-tych wyjechał na stałe do Niemiec". Wnioskodawca zaznaczył także, że brak jego teczki w archiwum IPN nie oznacza, że ona nie istniała, ponieważ wnioskodawca będąc przesłuchiwanym przez służbę bezpieczeństwa wielokrotnie ją widział.