Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 października 2019 r., sygn. II SA/Kr 486/19

Kombatanci

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie : Sędzia WSA Magda Froncisz (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski Protokolant: st. referent sąd. Maksymilian Krzanowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2019 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Szefa Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych skargę oddala.

Uzasadnienie

Szef Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z 27 czerwca 2017 r. nr [...] odmówił R. S. potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.

Jako podstawę prawną decyzji organ wskazał art. 5 w zw. z art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (obecnie t.j. Dz.U. z 2018r., poz. 690), dalej "ustawa o działaczach opozycji".

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że R. S. złożył wniosek o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. Organ wskazał, że przesłanką formalną do wydania decyzji merytorycznej w sprawie, na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o działaczach opozycji, jest przedstawienie dowodów potwierdzających spełnienie warunków, o których mowa w art. 2 lub art. 3 oraz decyzji administracyjnej Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (dalej "Prezes IPN") w sprawie spełniania warunków, o których mowa w art. 4, albo dokument potwierdzający nadanie Krzyża Wolności i Solidarności.

Strona przedłożyła decyzję Prezesa IPN z dnia 6 lipca 2016 r., w której stwierdzono, że wnioskodawca nie był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa oraz, że w archiwach Instytutu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez stronę lub przy jej udziale w ramach czynności wykonywanych przez nią w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa. Powyższa decyzja Prezesa IPN potwierdza, że strona spełnia warunki, o których mowa w art. 4 ustawy o działaczach opozycji, jednakże nie potwierdza, by strona spełniała przesłanki określone w art. 2 i art. 3 ww. ustawy.