Wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 listopada 2022 r., sygn. I SA/Kr 505/22

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Zięba, Sędziowie WSA Waldemar Michaldo (spr.), WSA Jarosław Wiśniewski, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 listopada 2022 r. sprawy ze skargi Z. Sp. z o.o. w N. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 lutego 2022 r. nr 0114-KDIP4-2.4012.850.2021.1.AA w przedmiocie podatku od towarów i usług skargę oddala.

Uzasadnienie

W dniu 9 grudnia 2021 r. wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wniosek Z. Spółka z o.o. z siedzibą w N.(zwanej dalej Spółką, wnioskodawcą, lub stroną skarżącą) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczył prawa do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturze końcowej wystawionej przez X. w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała duplikat faktury końcowej wraz z fakturą korygującą.

We wniosku Spółka przedstawiła następujący opis stanu faktycznego.

Wnioskodawca będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) prowadzi działalność w branży budowlanej, polegającą w głównej mierze na realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz na innych robotach budowlanych. Swoje usługi świadczy zarówno jako główny wykonawca, ale również jako podwykonawca inwestycji budowlanych. Podczas świadczenia swoich usług wykorzystuje również usługi innych podmiotów jako podwykonawców. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W roku 2015 Spółka świadczyła na rzecz inwestora usługi budowlane w ramach większej inwestycji. Przy wykonywaniu usług postanowiła skorzystać z usług zewnętrznego podmiotu (zwanego dalej X.) - zlecając mu wykonanie części usług budowlanych jako podwykonawcy. X. to podmiot posiadający siedzibę działalności na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz będący czynnym podatnikiem VAT. X. za wykonanie części usług wystawił na podstawie protokołów odbioru wykonanych prac faktury, które zostały zaakceptowane i opłacone. Następnie w sierpniu 2015 roku po wykonaniu całości prac X. wystawił jednostronny protokół odbioru wskazujący większość prac objętych wynagrodzeniem ryczałtowym oraz roboty dodatkowe, nie objęte umową ani jakimkolwiek zamówieniem Spółki, a także na jego podstawie fakturę (faktura obejmująca większość wykonanych robót, dlatego zwana dalej fakturą końcową), która w tym samym miesiącu wpłynęła do Spółki. Spółka nie zgodziła się jednak ani ze stwierdzeniem wykonania robót w podanej w protokole i fakturze ilości ani z kwotą otrzymanej faktury uznając ją jako niezgodną z zawartą umową i zakresem wykonanych prac przez X. Spółka stwierdziła, że faktura nie dokumentuje rzeczywistej transakcji handlowej. Spółka nie wprowadziła faktury do obrotu prawnego, została odesłana do kontrahenta jako niezgodna z zawartą umową. W międzyczasie Spółka wystawiła faktury na rzecz podwykonawcy X. dotyczące zużycia przez X. materiałów budowlanych zakupionych przez Spółkę a wykorzystanych w ramach wykonywanych prac przez X.. Część faktur została uznana przez X., który dokonał potrącenia części wzajemnych należności i zobowiązań. Do zapłaty z tytułu faktury końcowej wystawionej przez X. nadal pozostawała znaczna jej część. Spółka kwestionując fakturę końcową otrzymaną w sierpniu 2015 roku od X. nie ujęła jej w swojej ewidencji VAT nie odliczając z niej podatku naliczonego uznając, że wprowadzenie faktury do ewidencji VAT stanowić będzie potwierdzenie zarówno wykonania robót, jak i wysokości wynagrodzenia wskazanego na fakturze. Podobnie postąpiła w aspekcie podatku dochodowego nie ujmując tej faktury w kosztach uzyskania przychodów dotyczących 2015 roku. Ponieważ Spółka nie zapłaciła za otrzymaną fakturę w terminie 150 dni, X. dokonał korekty podstawy podatku VAT. Ostatecznie 20 maja 2016 roku sprawa trafiła do sądu. Sąd w I instancji 16 marca 2020 roku rozstrzygnął sprawę na korzyść X. uznając kwotę z faktury wystawionej przez X.. Spółka odwołała się od wyroku i sąd apelacyjny rozstrzygnął sprawę 30 marca 2021 roku.