Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 marca 2019 r., sygn. I SA/Gd 1010/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska (spr.), Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 marca 2019 r. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w z dnia 30 lipca 2018 r. nr [....] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 22 marca 2017 r. wydaną wobec W.M., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą "[...] W.M." (dalej: podatniczka, skarżąca), w przedmiocie podatku od towarów i usług, określił kwotę zwrotu podatku w wysokości odmiennej od deklarowanej, tj. za styczeń 2013 r. w wysokości 6.376 zł, lipiec 2014 r. w wysokości 11.286 zł, sierpień 2014 r. w wysokości 10.487 zł, październik 2014 r. w wysokości 17.728 zł.

Powodem dokonania odmiennego od zadeklarowanego przez podatniczkę rozliczenia podatku od towarów i usług było m.in. zakwestionowanie prawa podatniczki do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury, w której jako sprzedawcę surowca bursztynowego wskazano A Sp. z o.o. Faktura ta nie odzwierciedlała rzeczywistego obrotu gospodarczego, bowiem jej wystawca nie był faktycznym dostawcą towaru i podatniczka w ustalonych okolicznościach powinna była być tego świadoma. Działając na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej u.p.t.u., organ I instancji stwierdził, iż przedłożona faktura nie stanowiła podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego. W konsekwencji w wydanej decyzji organ ten określił kwotę zwrotu podatku za październik 2014 r. w wysokości 17.728 zł.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę odwołania, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej decyzją z dnia 30 lipca 2018 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji w zakresie października 2014 r. oraz stwierdził, że w przedmiocie rozliczenia za pozostałe okresy rozliczeniowe wydał odrębne decyzje.