Wyrok SN z dnia 21 września 2010 r., sygn. III SK 8/10

Wszczęcie przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na podstawie art. 210 ust. 1 w związku z art. 209 ust. 1 pkt 18 Prawa telekomunikacyjnego postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązku, o którym mowa w art. 77 Prawa telekomunikacyjnego, w sytuacji gdy wcześniej wszczął - w odniesieniu do tego samego zdarzenia i tego samego przedsiębiorcy - postępowanie kontrolne na podstawie art. 199 Prawa telekomunikacyjnego, jest niezgodne z wiążącym Rzeczpospolitą Polską standardem wynikającym z Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Obywatela.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Halina Kiryło (przewodniczący) SSN Romualda Spyt SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa T. Spółki Akcyjnej w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej o nałożenie kary pieniężnej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 21 września 2010 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 30 września 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej decyzją z dnia 3 lipca 2007 r. nałożył na T. S.A. (powódka) karę pieniężną w wysokości 2.000.000 zł za niewywiązywanie się z obowiązku zapewnienia użytkownikom końcowym swojej sieci bezpłatnych połączeń z numerami alarmowymi zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 77 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego. Kara pieniężna została nałożona na podstawie art. 206 ust. 1 oraz art. 210 ust. 1 i art. 209 ust. 1 pkt 18 w związku z art. 77 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego.

Prezes Urzędu przeprowadził postępowanie kontrolne w dniach 25 kwietnia 2007 r., 7-31 maja 2007 r. w celu zbadania przestrzegania przez powódkę obowiązków wynikających z art. 77 Prawa telekomunikacyjnego. Po przeprowadzeniu postępowania wszczęto z urzędu postępowanie w sprawie nałożenia na podstawie art. 210 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego kary pieniężnej za czyn określony w art. 209 ust. 1 pkt 18 Prawa telekomunikacyjnego . W toku postępowania kontrolnego ustalono, że kontrolowany oddział powódki w B. nie posiadał żadnej procedury, z której wynikałby sposób postępowania w przypadku przewidywanych przerw w łączności telefonicznej celem zapewnienia użytkownikom końcowym niezbędnych połączeń z numerami alarmowymi podczas prowadzenia prac naprawczo-serwisowych. W opinii Prezesa Urzędu usunięcie stwierdzonych w czasie kontroli nieprawidłowości lub podjęcie działań mających na celu ich usunięcie nie wyłącza stosowania przepisów o nakładaniu kar pieniężnych.

Powódka zaskarżyła powyższą decyzję Prezesa Urzędu odwołaniem, wnosząc o jej uchylenie w całości lub zmianę poprzez uchylenie nałożonej kary pieniężnej. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 210 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. z powodu wydania decyzji przez osobą nieuprawnioną; art. 201 ustawy poprzez wydanie decyzji nakładającej karę pieniężną z pominięciem trybu przewidzianego w tym przepisie, gdyż żadne z dwóch postępowań kontrolnych nie zostało zakończone wydaniem zaleceń pokontrolnych, co uniemożliwia w opinii powódki nałożenie kary pieniężnej. Ponadto, kara nałożona przez Prezesa Urzędu ma charakter represyjny, podczas gdy Prawo telekomunikacyjne zezwala na nakładanie kar przymuszających. Wreszcie, brak podstaw do nałożenia kary pieniężnej, ponieważ Prezes Urzędu dokonał błędnych ustaleń faktycznych w zakresie braku obowiązywania u powódki instrukcji o sposobie postępowania przez jej pracowników w zakresie realizacji połączeń do służb alarmowych, bowiem od 2005 r. u powódki obowiązuje odpowiednia instrukcja, która zdaniem powódki kompleksowo reguluje wszelkie kwestie związane z powstającymi zakłóceniami w funkcjonowaniu infrastruktury telekomunikacyjnej.