Uchwała SN z dnia 29 października 2004 r. sygn. I KZP 19/04

Oskarżonemu przysługuje zażalenie na postanowienie właściwego organu procesowego (sądu albo prokuratora) wydane w przedmiocie jego wniosku o zmianę lub uchylenie środka zapobiegawczego innego niż tymczasowe aresztowanie.

Przewodniczący: sędzia SN A. Konopka.

Sędziowie SN: W. Błuś, K. Cesarz, H. Gradzik (sprawozdawca), R. Sądej, M. Sokołowski, Z. Stefaniak.

Prokurator Prokuratury Krajowej: A. Herzog.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu, przedstawionego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, na podstawie art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052), wniosku o rozstrzygnięcie występującej w orzecznictwie Sądu Najwyższego rozbieżności w wykładni prawa w zakresie następującego zagadnienia prawnego:

„Czy oskarżonemu przysługuje zażalenie na postanowienie sądu wydane w przedmiocie jego wniosku o zmianę lub uchylenie innego niż tymczasowe aresztowanie środka zapobiegawczego?”

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

UZASADNIENIE

W uzasadnieniu wniosku Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wskazał na zasadnicze rozbieżności w zakresie wykładni art. 252 i 254 k.p.k., które wystąpiły w orzecznictwie Sądu Najwyższego po nowelizacji tego ostatniego przepisu wprowadzonej ustawą z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 17, poz. 155 ze zm.). Zwracając uwagę na bardzo istotne znaczenie wykładni tych przepisów dla praktyki, wnioskodawca uściślił, że w orzecznictwie zarysowały się dwa odmienne stanowiska co do umocowania ustawowego do zaskarżenia w drodze zażaleń postanowień wydanych po rozstrzygnięciu wniosków o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego oraz co do dopuszczalności zaskarżenia przez oskarżonego i przez inne strony postanowień w przedmiocie wniosków o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego innego niż tymczasowe aresztowanie.