Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Gd 491/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak Asesor WSA Maja Pietrasik Protokolant: Starszy Asystent Sędziego Renata Rombel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy Wicko z dnia 28 grudnia 2010 r. nr III/13/10 w sprawie ustalenia wysokości diet dla radnych Gminy Wicko stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Rada Gminy Wicko, działając na podstawie art. 25 ust. 4, 6 i 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm., dalej: u.s.g.), w dniu 28 grudnia 2010 r. podjęła uchwałę Nr III/13/10 w sprawie ustalenia wysokości diet dla radnych Gminy Wicko. Uchwała w § 7 stanowi, że wchodzi w życie z dniem podjęcia z mocą obowiązującą od 30 listopada 2010 r.

Prokurator Rejonowy w Lęborku wniósł skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w związku z naruszeniem art. 2 w zw. z art. 4 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych w zw. z art. oraz art. 40 ust. 1 i art. 42 u.s.g., poprzez zaniechanie opublikowania uchwały w wojewódzkim dzienniku urzędowym i nieprawidłowym określeniem dnia jej wejścia w życie. W uzasadnieniu skargi przedstawiono argumentację świadczącą o charakterze generalnym i abstrakcyjnym norm zawartych w zaskarżonej uchwale, którą należy w konsekwencji uznać za akt prawa miejscowego podlegający publikacji na podstawie przepisów u.o.a.n.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy Wicko wniósł o jej oddalenie wskazując, że zaskarżona uchwała nie jest aktem prawa miejscowego, gdyż nie zawiera norm o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, lecz ma charakter wewnętrzny – reguluje kwestie organizacji gminy (jej adresatami są wyłącznie radni). Pełnomocnik organu powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych, które potwierdza to stanowisko.