Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 marca 2024 r., sygn. II SA/Ol 1078/23

Dnia 28 marca 2024 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2024 roku sprawy ze skargi J. S. na orzeczenie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej nagany 1) uchyla zaskarżone orzeczenie oraz utrzymane nim w mocy orzeczenie organu I instancji; 2) zasądza od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. na rzecz skarżącego J. S. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Orzeczeniem z 7 lipca 2023 r. Dyrektor Aresztu Śledczego [...] , działając na podstawie art. 252 ust. 1 pkt 2 i art. 232 pkt 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2022 r. poz. 2470 z późn. zm.; dalej: "ustawa" lub "u.s.w."), wymierzył karę dyscyplinarną nagany J.S. [...] (dalej: "skarżący", "obwiniony"), obwinionemu o to, że nie wykonał wydanego przez przełożonego – kierownika działu penitencjarnego polecenia służbowego, polegającego na przeprowadzeniu rozmowy końcowej ze skazanym i podpisaniu karty zwolnienia osadzonego, a przez to nie dopełnił obowiązków zawartych w art. 157 ust. 1 ustawy w zakresie postępowania zgodnego ze złożonym ślubowaniem określonym w art. 41 ust. 1 ustawy i przestrzegania przepisów wydanych na podstawie ustawy, w szczególności § 17 regulaminu nr 2/2010 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z 18 października 2010 r. w sprawie sposobu pełnienia Służby przez funkcjonariuszy Służby Więziennej (dalej: regulamin"), co podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej na podstawie art. 230 ust. 1, 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy.

W złożonym odwołaniu skarżący zarzucił, że orzeczenie to zostało wydane

z naruszeniem:

- art. 230 ust. 1, 2 i 3 pkt. 1 ustawy w związku z § 17 regulaminu w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy przez brak wskazania w treści orzeczenia daty i miejsca popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, co świadczy o wadliwości opisu czynu i przesądza o abstrakcyjności przeprowadzonego postępowania, braku wskazania kiedy i w jaki sposób skarżący miał nie wykonać polecenia służbowego, gdy od 5 do 9 stycznia 2023 r. był na zwolnieniu lekarskim, a zatem 5 stycznia 2023 r. był niezdolny do świadczenia pracy i nie mogło dojść do zaistnienia deliktu dyscyplinarnego, oraz przez pominięcie § 98 ust. 1 i 2 zarządzenia nr 2 Dyrektora Generalnego z 14 kwietnia 2016 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia i organizacji pracy penitencjarnej oraz zakresu czynności funkcjonariuszy i pracowników działów penitencjarnych terapeutycznych oraz oddziałów penitencjarnych potwierdzającego, że zakres czynności i obowiązków służbowych powierzonych skarżącemu 4 kwietnia 2022 r. obejmuje zadania przewidziane dla wychowawców ds. postpenitencjarnych, a nie starszych wychowawców; braku obiektywnego dowodu co do treści i przebiegu rozmowy telefonicznej skarżącego z przełożonym 5 stycznia 2023 r., pozwalającego na przyjęcie innego stanu faktycznego niż opisywany przez skarżącego, gdyż nie można przeprowadzić dowodu z nagrania tej rozmowy telefonicznej, a protokół przesłuchania przełożonego, z uwagi na wadliwość przeprowadzenia tego dowodu, nie pozwala na ustalenie przebiegu zdarzenia;

- art. 243 ust. 1-5 ustawy przez wyznaczenie do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego rzecznika dyscyplinarnego bez jednoczesnego wykazania stosownym dokumentem, że został on powołany przez przełożonego dyscyplinarnego do pełnienia tej funkcji;