Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. III FSK 701/23

Związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, oprócz samego posiadania tej rzeczy przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinien być oparty na faktycznym lub nawet potencjalnym wykorzystywaniu nieruchomości w działalności gospodarczej tego podmiotu. Grunty, budynki i budowle, które choćby pośrednio lub w ograniczonym zakresie służą prowadzeniu działalności gospodarczej, powinny zaś być uznane za związane z tą działalnością. W ustaleniu istnienia związku nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą przydatne mogą być na przykład takie okoliczności, jak wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych, ujęcie wydatków na nabycie lub wytworzenie oraz utrzymanie w kosztach działalności gospodarczej. 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 marca 2023 r. sygn. akt I SA/Po 968/22 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 19 września 2022 r. nr SKO.4100.1439.312.2022.PD w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 marca 2023 r. sygn. I SA/Po 968/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. S.A. w W. (dalej jako: skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 19 września 2022 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r.

W uzasadnieniu wyroku, sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że skarżąca wniosła o stwierdzenie (zwrot) nadpłaty w podatku od nieruchomości. We wniosku powołano się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 24 lutego 2021 r., SK 39/19. Sąd ten podkreślił, że skarżąca stanęła na stanowisku, że grunty związane ze zlikwidowaną linią kolejową nr [...] nad W. nie stanowią gruntów związanych z działalnością gospodarczą, w ocenie organów natomiast sporne grunty należało uznać za grunty tego rodzaju. Dodał, że w realiach niniejszej sprawy pomiędzy stronami nie było sporu co do tego, że sporne grunty zostały ujęte w ewidencji środków trwałych skarżącej Podkreślił, że skarżąca będąc spółką prawa handlowego nie prowadzi innego rodzaju działalności niż działalność gospodarcza co potwierdzają zapisy w KRS. Jak wynika przy tym z zapisów tego rejestru dominującym obszarem funkcjonowania skarżącej jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Jednym z głównych zadań skarżącej jest odpowiednie gospodarowanie mieniem objętym częściowo po P. w wyniku aktu komercjalizacji. Działalność skarżącej nie ogranicza się wyłącznie do działalności ściśle kolejowej a ma znacznie szerszy zakres. Okoliczności te sąd pierwszej instancji uznał za wystarczające dla uznania spornych gruntów za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 716, t.j. ze zm.) – dalej: "u.p.o.l.", interpretowanego z uwzględnieniem wyroku TK z 14 lutego 2021 r. SK 39/19. Nadto, fakt, że sporne grunty zostały w księgach rachunkowych skarżącej ujęte jako nieczynne moce wytwórcze nie mógł wywrzeć zamierzonego skutku. Okoliczność takiego, a nie innego zakwalifikowania środka trwałego w księgach rachunkowych skarżącej nie było w żadnej mierze okolicznością wykluczającą potencjalne wykorzystywanie gruntu w przyszłości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wyrok ten w całości dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył pełnomocnik skarżącej, który zaskarżył go w całości. Jako podstawę skargi kasacyjnej zgodnie z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 września 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r. poz. 329 t.j. ze zm.) – dalej jako "p.p.s.a.", wskazał naruszenie przepisów postępowania tj.: