Wyrok WSA w Łodzi z dnia 26 maja 2022 r., sygn. III SAB/Łd 44/22

Cudzoziemcy

Dnia 26 maja 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędzia WSA Paweł Dańczak, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 26 maja 2022 roku sprawy ze skargi R. N. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę 1. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Wojewody [...] do rozpoznania wniosku R. N.; 2. stwierdza, że Wojewoda [...] dopuścił się przewlekłości w prowadzonym postępowaniu i nie miało to miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego R. N. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi R.N. (dalej: skarżący, strona), reprezentowany przez pełnomocnika, zarzucił Wojewodzie [...] (dalej: organ) przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego w sprawie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. Wojewodzie [...] zarzucił naruszenie:

I. art. 35 § 1 i 3 w zw. z art. 12 § 1 w zw. z art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego z dnia 16 marca 2021 r. (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735; dalej jako k.p.a.), przez:

i. rażące niedochowanie podstawowego terminu załatwienia sprawy administracyjnej, w sytuacji gdy strona uzupełniła braki formalne złożonego wniosku oraz przedłożyła dodatkową dokumentację do akt sprawy uzasadniającą zasadność jej żądania, natomiast organ w żaden merytoryczny sposób nie odniósł się do tej sytuacji i nie wydał decyzji administracyjnej,

ii. niepodjęcie jakiejkolwiek próby dochowania ustawowych terminów na rozpatrzenie sprawy o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę wynikające z braku koncentracji materiału dowodowego oraz nieefektywności działań organu, które nie były ukierunkowane na wnikliwe i szybkie podejmowanie czynności w celu rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej;