Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 września 2019 r., sygn. II SA/Gl 1084/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Siudyka, , , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 września 2019 r. sprawy ze sprzeciwu P. P. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia należności do zwrotu z tytułu otrzymanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala sprzeciw.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta D. odmówił P.P. umorzenia kwoty w wysokości 4.800 zł. stanowiącej należność do zwrotu z tytułu otrzymanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych w okresie od 1 października 2016 r. do 30 września 2017 r. wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od pierwszego dnia następującego po dniu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego do dnia spłaty.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ I instancji wskazał między innymi, że ustalił, iż skarżący nie znajduje się w szczególnie nadzwyczajnej sytuacji rodzinnej lub osobistej uzasadniającej umorzenie należności.

W odwołaniu strona wyraziła niezadowolenie z rozstrzygnięcia organu I instancji zarzucając naruszenie: art. 7 w związku z art. 77 § 1 k.p.a poprzez niedostateczne wyjaśnienie jego sytuacji "skutkującej bezpodstawną odmową umorzenia zobowiązań, podczas gdy ze zgromadzonego materiału wynika odmienny wniosek"; art. 80 k.p.a poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i błędnym uznaniu, że nie znajduje się "w szczególnie nadzwyczajnej sytuacji rodzinnej lub osobistej uzasadniającej umorzenie należności" oraz art. 30 ust.2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie w tym zakresie co do istoty sprawy zgodnie z wnioskiem ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu strona opisała swoja bardzo złą sytuację zdrowotną i życiową. Zauważyła, że obowiązana jest do regulowania bieżących alimentów na rzecz swojej córki w wysokości 150 zł miesięcznie. W ocenie strony organ I instancji oparł się na hipotetycznych założeniach mających wystąpić w przyszłości podczas, gdy aktualna sytuacja strony przemawia za umorzeniem należności. Zdaniem strony zaskarżona decyzja nie odpowiada dyspozycji zawartej w art. 107 § 3 k.p.a., a organ I instancji w rażący sposób naruszył przepisy postępowania wskazane w petitum odwołania, a w konsekwencji także art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.