Wyrok SN z dnia 12 maja 2021 r., sygn. I NSNc 2/21

To na autorze skargi nadzwyczajnej spoczywa obowiązek wskazania na czym in concreto polega niezgodność zaskarżonego orzeczenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, a zatem wskazania, na czym - w tym zakresie - polega zarzucone uchybienie (art. 95 pkt 1 u.SN w zw. z art. 398⁴ § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. art. 89 § 1 in principio u.SN).

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Mirosław Sadowski (przewodniczący)

SSN Oktawian Nawrot (sprawozdawca)

Anna Dorota Lichy (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z powództwa B. P. przeciwko R. K. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 12 maja 2021 r. skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 15 listopada 2016 r., sygn. IX Pa (...),

1. oddala skargę nadzwyczajną;

2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania przed Sądem Najwyższym.

Uzasadnienie

Dnia 22 maja 2015 r. do Sądu Rejonowego w T. wpłynął pozew wniesiony przeciwko pozwanemu R. K., w którym powód B. P. domagał się zasądzenia kwoty 3 262,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 marca 2015 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania należnego za szkodę wyrządzoną przez pracownika w mieniu pracodawcy.

W podstawie faktycznej powództwa wskazano, że szkoda w mieniu powodowego pracodawcy została spowodowana nienależytym wykonywaniem przez pozwanego pracownika obowiązków służbowych. W ocenie powoda, pozwany pracownik na skutek nieregularnego przeglądania kanałów osadowych oraz w wyniku ich niedokładnego i niedbałego oczyszczania spowodował zapchanie kanału kanalizacyjnego i w efekcie doprowadził do zalania pomieszczeń piwnicznych myjni samochodowej. Na oszacowaną przez powoda wysokość szkody składa się wartość utraconego paliwa grzewczego (2 843,76 zł), koszty czyszczenia kanalizacji (215,85 zł) oraz koszty inspekcji sieci kanalizacyjnej (202,70 zł).

W sprawie ustalono, że powód w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi w zakresie udostępniania myjni samochodowej. Pozwany był zatrudniony przez powoda w okresie od 17 września 2013 r. do 31 lipca 2014 r. na stanowisku pracownika technicznego i w tym czasie jako jedyna osoba zatrudniona przez powoda wykonywał czynności służbowe na myjni. Do obowiązków pozwanego należała bieżąca obsługa myjni, w tym dbanie o należyty stan techniczny maszyn i urządzeń służących do mycia pojazdów, drobne prace konserwatorskie oraz czyszczenie osadników zlokalizowanych przy każdym z czterech stanowisk postojowych myjni. Zadaniem pozwanego było kontrolowanie stanu czystości osadników z częstotliwością wynoszącą ok. 2-3 tygodnie. W obrębie myjni znajdowały się także dwa separatory substancji ropopochodnych, których czyszczeniem - na wezwanie powoda - zajmowała się specjalistyczna firma.

W czerwcu 2014 r. pozwany dowiedział się, że osadniki w innych myjniach samochodowych oczyszczają specjalistyczne podmioty zajmujące się utylizacją substancji chemicznych i ropopochodnych. Wtedy pozwany zażądał od pracodawcy, aby polecenie czyszczenia osadników zostało wydane na piśmie. Wobec niewydania przez powoda polecenia służbowego w formie pisemnej, pozwany w lipcu 2014 r. wstrzymał się z oczyszczaniem osadników. W połowie lipca 2014 r. syn powoda (M. P.) po dokonaniu krótkich oględzin myjni, pod nieobecność pozwanego pracownika, stwierdził, że osadniki nie były oczyszczane od dłuższego czasu, wobec czego samodzielnie przystąpił do usuwania zanieczyszczeń.