Wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2014 r., sygn. II CSK 405/13

1. Art. 6 k.c. rozstrzyga o ciężarze dowodu w sensie materialnoprawnym i wskazuje, kogo obciążają skutki niewypełnienia obowiązku udowodnienia istnienia prawa. Do jego naruszenia dochodzi wtedy, gdy sąd orzekający przypisuje obowiązek dowodowy innej stronie, niż ta, która z określonego faktu wywodzi skutki prawne. Tymczasem zarzut naruszenia art. 6 k.c. podniesiony opisowo w skardze kasacyjnej polega na bezzasadnym w ocenie skarżącego uznaniu, że określone okoliczności dotyczące pozorności umowy zostały udowodnione przez stronę obciążoną ich wykazaniem. W takim przypadku może chodzić jedynie o naruszenie przepisów prawa procesowego dotyczącego oceny materiału dowodowego i czynienia ustaleń faktycznych. Okoliczność, czy określony podmiot wywiązał się ze swojego obowiązku udowodnienia faktów, z których wywodzi skutki prawne, nie należy już do materii objętej dyspozycją art. 6 k.c., a stanowi aspekt mieszczący się już w domenie przepisów procesowych.

2. Pozorność czynności prawnej jest okolicznością faktyczną i jako taka podlega ustaleniu przez sądy merytoryczne. Oznacza to, że w ramach podstawy kasacyjnej przewidzianej w art. 398³ § 1 pkt 1 k.p.c. ustalenie to nie podlega kontroli kasacyjnej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Maria Szulc

SSN Kazimierz Zawada

w sprawie ze skargi D. P. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 23 listopada 2007 r., wydanym w sprawie z powództwa D. P. przeciwko J.T. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 kwietnia 2014 r., skargi kasacyjnej skarżącego - powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 22 stycznia 2013 r.,

1) oddala skargę kasacyjną,

2) nie obciąża wnoszącego skargę D. P. kosztami postępowania kasacyjnego.