Wyrok SN z dnia 21 stycznia 1999 r. sygn. I PKN 474/98

1. Związanie sądu wykładnią prawa dokonaną przez Sąd Najwyższy nie obejmuje ocen dotyczących stanu faktycznego sprawy, w tym także treści umowy o pracę (art. 393¹⁷ KPC).

2. Przy stosowaniu art. 65 § 2 KC w związku z art. 300 KP należy uwzględniać także ochronny cel umowy o pracę.

Przewodniczący: SSN Jerzy Kwaśniewski

Sędziowie SN: Walerian Sanetra (sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 1999 r. sprawy z powództwa Piotra P. przeciwko „R.R.” Spółce z o.o. w W. Oddział w Ł. o wynagrodzenie, na skutek kasacji pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 kwietnia 1998 r. [...]

oddalił kasację i zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Pozwana „R.R.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., Oddział w Ł. złożyła kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 7 kwietnia 1998 r. [...], którym zmieniony został wyrok (w pkt 2) Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 9 grudnia 1996 r. [...].

W pozwie z dnia 29 września 1995 r. powód Piotr P. wniósł o zasądzenie na jego rzecz tytułem wynagrodzenia za pracę za okres od 1 września do 31 grudnia 1992 r. po 5000,00 zł miesięcznie, zaś za okres od 1 stycznia 1993 r. do 31 marca 1994 r. po 1.600,00 zł miesięcznie. W toku postępowania powód cofnął pozew co do wynagrodzenia za 1994 r. Wyrokiem z dnia 9 grudnia 1996 r. Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi zasądził od pozwanej Spółki „R.R.” w W. Oddział w Ł. na rzecz powoda wynagrodzenie za pracę za okres od 1 września 1992 r. do 31 grudnia 1992 r. z odsetkami i zniósł między stronami koszty zastępstwa procesowego. W pozostałej części powództwo zostało oddalone. Sąd ten ustalił, że powód zatrudniony był u strony pozwanej w okresie od 1 września 1992 r. do 20 kwietnia 1994 r. na stanowisku członka Zarządu - kierownika Przedsiębiorstwa. W umowie o pracę zatytułowanej „umowa w sprawie kierowania spółką” zawartej między stronami w dniu 19 sierpnia 1992 r. na czas nie określony, wynagrodzenie powoda ustalono na kwotę 5.000,00 zł miesięcznie. W dniu 10 września 1992 r. strony zawarły drugą umowę nazwaną „umowa o świadczenia wzajemne”, na mocy której powód zobowiązał się do wykonywania dodatkowych czynności na rzecz strony pozwanej. Były to czynności, które miały na celu rozpoczęcie i rozwinięcie działalności pozwanego na terenie Ł. i nie pokrywały się z zakresem obowiązków pracowniczych powoda. W ramach tej umowy pozwana Spółka wypłaciła powodowi 10.000,00 DM. W 1992 r. powód nie otrzymał wynagrodzenia za pracę określonego w umowie. W 1993 r. otrzymał wynagrodzenie w kwocie 3.400,00 zł, a więc w wysokości o 1.600,00 zł niższej niż wynikająca z umowy. Początkowo powód jedynie tymczasowo pogodził się z obniżką wynagrodzenia. Wyrównanie miał otrzymać wraz z poprawą sytuacji firmy. Nie domagał się wyrównania wynagrodzenia, zaś w innej sprawie [...], zgłaszając wobec roszczeń zakładu pracy zarzut potrącenia, wysokość swego wynagrodzenia określił na kwotę 3.400,00 zł. Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych podkreślił, że powód kwitując kwoty swego wynagrodzenia nigdy nie negował jego wysokości choć miał wpływ na ustalanie listy płac. Umowę o pracę strony rozwiązały na mocy porozumienia stron. W umowie strony zobowiązały się do rozliczenia należności ze stosunku pracy według dotychczasowych stawek oraz do zapłaty zryczałtowanego wynagrodzenia w kwocie 3.400,00 zł za udział w pracach biegłego rewidenta. Powód nie podnosił żadnych dodatkowych roszczeń finansowych. Na podstawie takich ustaleń Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych doszedł do przekonania, że powód zasadnie dochodzi wynagrodzenia za pracę jedynie za okres od 1 września do 31 grudnia 1992 r. Bezsporne bowiem jest, że w okresie tym powód nie otrzymał żadnego wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę, zaś zapłata należności z innej umowy zawartej w tym samym czasie nie może być uwzględniona w tym zakresie, skoro ta (inna) umowa obejmowała inne czynności i była umową prawa cywilnego.