Postanowienie NSA z dnia 15 lipca 2020 r., sygn. I OSK 2950/18

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W.O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2018 r., sygn. akt II SAB/Wa 489/17 o odrzuceniu skargi W.O. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] maja 2017 r. o przedstawienie propozycji służby postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej również jako "WSA", postanowieniem z 28 maja 2018 r., odrzucił skargę W.O. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...], dalej jako "DIAS", w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] maja 2017 r. o przedstawienie propozycji służby.

W uzasadnieniu postanowienia sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarga podlega odrzuceniu jako niepodlegająca kognicji sądów administracyjnych. Sąd ten powołał się m.in. na treść art. 3 § 2, § 2a i § 3 p.p.s.a. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.". Według WSA czynność organu polegająca na złożeniu propozycji, o której mowa w art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), dalej jako "PwKAS", nie jest samodzielną czynnością administracyjnoprawną bezpośrednio konkretyzującą prawa lub obowiązki, które wynikają z przepisów prawa, gdyż samo złożenie propozycji nie wywołuje samodzielnie prawno-kształtujących skutków. Jedynie propozycja nowych warunków służby przybiera postać decyzji, której zaskarżenie następuje w drodze administracyjnej, zgodnie z art. 169 ust. 4 PwKAS. Dodatkowo WSA zwrócił uwagę na wynikające z art. 5 pkt 2 p.p.s.a. wyłączenie właściwości sądów administracyjnych w sprawach wynikających z podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi. Reasumując WSA uznał, że skoro organ, którego bezczynności skarga dotyczy, nie był zobowiązany do złożenia skarżącemu będącemu funkcjonariuszem celnym pisemnej propozycji pełnienia służby w ustawowo zakreślonym terminie to skarga na bezczynność organu polegająca na braku złożenia takiej propozycji nie przysługuje.