Wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2018 r., sygn. II OSK 1791/16

Inne

Dnia 22 czerwca 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Izabela Bąk - Marciniak Protokolant sekretarz sądowy Anna Dziosa-Płudowska po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2016 r. sygn. akt VII SA/Wa 1926/15 w sprawie ze skargi E. Sz. i T. Sz. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2015 r. znak: [...] w przedmiocie skreślenia z rejestru zabytków 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2 odstępuje od zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 maja 2016 r., sygn. akt VII SA/Wa 1926/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi E. S. i T. S., uchylił decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2015 r., znak [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2015 r., w przedmiocie skreślenia z rejestru zabytków.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r., znak: [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego orzekł o skreśleniu z rejestru zabytków budynku dworu położonego w R. W., gm. L., wpisanego wraz z parkiem krajobrazowym do rejestru zabytków pod numerem [...], decyzją Konserwatora Zabytków m. st. Warszawy, z dnia [...] sierpnia 1979 r., znak: [...]. Powołał się na art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2014 r. poz. 1446). Minister ustalił, że wpisany do rejestru zabytków dwór w toku robót budowlanych został rozebrany i odbudowany. Z oryginalnej substancji zabytkowej dworu pozostały jedynie dwie pary kolumn toskańskich wraz z postumentem z trzema schodkami. Na podstawie opinii Narodowego Instytutu Dziedzictwa organ uznał, że nowy obiekt ma jedynie wartość w kontekście integralności wpisanego do rejestru zabytków zespołu dworsko-parkowego, lecz jako budowla współczesna, będąca jedynie elementem parkowej kompozycji, nie posiada wartości zabytkowych.