Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
comment

Artykuł

Data publikacji: 2009-03-26

Jak ustalić miejsce świadczenia usług związanych z nieruchomościami

Od 1 grudnia 2008 r. przy określaniu miejsca świadczenia usług klasyfikacje statystyczne nie decydują o zaliczeniu świadczonej lub nabytej usługi do kategorii usług określonej w ustawie. Klasyfikacje statystyczne są stosowane wyłącznie pomocniczo wtedy, gdy przepisy ustawy je powołują. Zmiana ta powoduje konieczność posiłkowania się dyrektywą VAT i orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przy ustalaniu miejsca świadczenia usług. W orzecznictwie ETS możemy znaleźć wiele wytycznych, jak ustalać miejsce świadczenia usług. W tym numerze omawiamy zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

Polska ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „nieruchomość”. Według PWN przez to pojęcie należy rozumieć dobra materialne nieruchome, nieprzenośne, takie jak place, budynki, lasy, majątek ziemski. Z Kodeksu cywilnego wynika natomiast, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zatem z nieruchomością mamy do czynienia w przypadku zarówno samych gruntów (obszarów ziemskich, terenów), jak i budynków (budowli) w potocznym rozumieniu tego słowa, czyli efektów działalności budowlanej, których cechą jest wyodrębnienie w przestrzeni i połączenie z gruntem w sposób trwały.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00