Aplikacja na pulpit
Artykuł aktualny do 2020-01-01*
*Od 15 listopada 2018 r., zgodnie z art. 119 § 1 KW, wartością skradzionego mienia stanowiącą granicę pomiędzy wykroczeniem a przestępstwem jest kwota 500 zł (wcześniej 1/4 minimalnego wynagrodzenia). Od 1 stycznia 2019 r. potrąceniu z wynagrodzenia za pracę podlegają określone należności po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłat dokonywanych do pracowniczego planu kapitałowego, w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz. 2215, z 2019 r. poz. 1074 i 1572 oraz z 2020 r. poz. 568), jeżeli pracownik nie zrezygnował z ich dokonywania. Od 1 stycznia 2020 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 2600 zł brutto. Obliczając zaliczkę na PIT w 2020 r. płatnik zamiast stawki podatku w wysokości 18% musi stosować stawkę 17% oraz kwotę zmniejszającą podatek w wysokości 525 zł 12 groszy. W 2020 r. obowiązują również podwyższone pracownicze koszty uzyskania przychodów oraz nowa skala podatkowa. Od 1 stycznia 2020 r. dla transakcji przekraczających 15 000 zł obowiązują kolejne ograniczenia w ich zaliczaniu do kosztów (patrz art. 22p ust. 1 pkt 2 i 3 updof oraz art. 15d ust. 1 pkt 2 i 3 updop). Od 1 stycznia 2021 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 2800 zł brutto.
Podróże służbowe
Podróż służbowa polega na wykonywaniu na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika lub w której znajduje się siedziba pracodawcy (art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy; dalej: k.p.). Z tego tytułu pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z tą podróżą. Są to diety oraz zwrot kosztów przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów oraz innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Jeżeli pracownikowi zostanie wypłacona dieta za wyjazd, który nie będzie podróżą służbową, to nie będzie to dieta w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, a zatem nie będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, a także z obowiązku naliczenia od jej kwoty składek ZUS.
1. Definicja podróży służbowej
Pojęcie podróży służbowej pracownika, co do zasady, wynika z art. 775 k.p., który stanowi, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. W świetle tego przepisu - jak czytamy w wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 25 stycznia 2017 r. (III AUa 566/16):
SA
(...) podróżą służbową jest wykonywanie zadania określonego przez pracodawcę poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika, w terminie i w miejscu określanym w poleceniu wyjazdu służbowego, przy czym podróż służbowa ma mieć charakter incydentalny, tymczasowy i krótkotrwały związany z wykonaniem jakiegoś konkretnego zadania, nie zaś w sytuacji stałego, ciągłego wykonywania zwykłych obowiązków pracowniczych poza stałym miejscem świadczenia pracy.
Pojęcie podróży służbowej jest kluczowe z punktu widzenia przysługiwania pracownikowi należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Jeżeli bowiem pracownik nie znajduje się w podróży służbowej, należności te mu się nie należą. Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową określa rozporządzenie w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (dalej: rozporządzenie o podróżach służbowych).
