Wycena umów długoterminowych na dzień bilansowy

Zasady wyceny umów długoterminowych wynikają z art. 34a-34d ustawy o rachunkowości. O ile jednak ustawa reguluje zasady ustalania przychodów i kosztów z wszelkiego rodzaju niezakończonych umów o usługi, w tym budowlane, o tyle zakres Standardu został ograniczony wyłącznie do umów o usługi budowlane. Jednak zasady ustalania przychodów i kosztów zawarte w KSR 3 zaleca się odpowiednio stosować także do innych usług o podobnym charakterze (np. do ustalania przychodów i kosztów z długoterminowych umów o usługi informatyczne (oprogramowanie), projektowe, geologiczne, naukowo-badawcze).

Rozróżnia się dwa rodzaje umów:

● umowy o cenach ryczałtowych,
● umowy koszt plus.

UWAGA!

KSR 3 nie stosuje się do usług budowlanych wykonywanych przez deweloperów we własnym zakresie.

Jak się okazuje, w zasadzie w praktyce w większości przypadków funkcjonują umowy o cenach ryczałtowych/stałych.

Podstawową cechą umów budowlanych jest długi czas ich realizacji, co powoduje, że wykonanie objętej umową usługi następuje z reguły w ciągu więcej niż jednego okresu sprawozdawczego. Dlatego w celu prawidłowego ustalenia przychodów i kosztów danego okresu sprawozdawczego, a więc także przychodów i kosztów z robót wykonanych przy jeszcze niezakończonych umowach budowlanych, niezbędne jest wiarygodne określanie stopnia zaawansowania, a więc przyrostu robót każdej umowy budowlanej oddzielnie na dzień bilansowy. Może to nastąpić w różny sposób (różnymi metodami).

Do podstawowych metod pomiaru stopnia zaawansowania niezakończonych umów budowlanych należą: