Skutki podatkowe sprzedaży mieszkania nabytego w Ukrainie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 4 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 kwietnia 2024 r. (wpływ 16 kwietnia 2024 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w 2017 r. dokonał zakupu nieruchomości (lokalu mieszkalnego) położonego w (...) (Ukraina). Ze względu na panującą w owym kraju sytuację, Wnioskodawca zastanawia się nad sprzedażą owej nieruchomości.

Zgodnie z przepisami prawa miejscowego (ukraińskiego), Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty tzw. podatku wojskowego w wysokości 0,5%.

Ze względu na upływ czasu (ponad 5 lat od zakupu), nie będzie zobowiązany do uiszczenia ukraińskiego podatku PIT (związanego ze sprzedażą mieszkania przed upływem 5 lat od jego zakupu).

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał Pan, że w ramach planowanej czynności przyszłej (w momencie sprzedaży lokalu mieszkalnego) będzie Pan rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Pytania

Czy w związku z planowaną ewentualną sprzedażą nieruchomości położonej w Ukrainie, powstanie w Polsce zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy?

Czy niezależnie od stanowiska Dyrektora KIS, Wnioskodawca będzie musiał, w razie sprzedaży owej nieruchomości, wykazać kwotę w deklaracji podatkowej PIT-37 w rubryce poz. 76 „Inne źródła”?

Pana stanowisko w sprawie

Przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości położonej poza granicami podlega opodatkowaniu polskim podatkiem PIT.

Jednak należy zauważyć, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT – opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie nieruchomości prywatnych, jeżeli zostało dokonane w ciągu 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie.

Co istotne, reguła ta ma zastosowanie zarówno do nieruchomości położonych w Polsce, jak i do sprzedaży nieruchomości znajdujących się za granicą. Jeżeli zatem polski rezydent podatkowy sprzedaje nieruchomość położoną w Hiszpanii, którą zakupił w 2010 roku, to taka sprzedaż nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13.04.2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.78.2018.1.MST: „W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że jest właścicielem nieruchomości zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym położonej w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, którą nabył w 2011 r. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest obrót nieruchomościami. Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy więc stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat od końca roku, w którym ją nabyto (rok 2011), zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie - nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z taką sprzedażą”.

W myśl art. 4a ustawy PIT polskie przepisy należy stosować z uwzględnieniem umów międzynarodowych. W konsekwencji każdorazowo należy odnieść się do przepisów właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (które jako ratyfikowane umowy mają pierwszeństwo przed ustawą).

Stosownie do treści art. 2 ust. 2 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 12.01.1993 r. („Konwencja”), za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego i podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłaconych przez przedsiębiorstwa.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 Konwencji, dochody osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Innymi słowy, zobowiązanie podatkowe powstanie po stronie Wnioskodawcy wyłącznie w ramach prawa ukraińskiego, natomiast, w związku z upływem ponad 5 lat od dnia nabycia nieruchomości, stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT a contrario, w Polsce nie powstanie żadnego zobowiązania podatkowego.

Ze względu na powyższe, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku do złożenia deklaracji podatkowej PIT-39. Rubryka „inne źródła” w poz. 76 „Inne źródła” deklaracji PIT-37 została utworzona po to, by podatnicy, którzy uzyskują dochód w sposób nietypowy, ze źródeł, które nie zostały jednoznacznie zdefiniowane, również mogli się w sposób prawidłowy rozliczyć.

Ustawodawca nakreślił pewne ramy, których należy się trzymać. Są to kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej osobie czy członkowi jego rodziny; zasiłki pieniężne wypłacone z ubezpieczenia społecznego; stypendia; alimenty; nagrody; dopłaty; przychody, które nie znajdują pokrycia w źródłach ujawnionych; przychody uzyskiwane z działalności nierejestrowanej.

Art. 20 ust. 1 ustawy o PIT wprowadza pojęcie „w szczególności”, co oznacza, iż katalog tzw. innych źródeł jest otwarty. Nie mniej jednak, wykładnia funkcjonalna oraz systemowa wskazuje, iż Wnioskodawca, w razie dokonania planowanej czynności, nie będzie zobowiązany do wpisania kwoty sprzedaży do poz. 76, albowiem do kwestii ewentualnego podatku dochodowego ze sprzedaży nieruchomości jest przeznaczony formularz PIT-39.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Stosownie do art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w 2017 r. dokonał Pan zakupu nieruchomości (lokalu mieszkalnego) położonego w Ukrainie. Ze względu na panującą w tym kraju sytuację planuje Pan sprzedać ww. nieruchomość.

Mając zatem na uwadze, że – jak sam Pan wyjaśnił w uzupełnieniu wniosku – w ramach planowanej czynności przyszłej (w momencie sprzedaży lokalu mieszkalnego) będzie Pan rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, uznać należy, że w momencie sprzedaży nieruchomości podlegać Pan będzie w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Odnosząc się do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu sprzedaży nieruchomości na terytorium Ukrainy, należy dokonać analizy Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269, ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. konwencji:

W myśl art. 6 ust. 1 i 2 konwencji:

Określając skutki podatkowe planowanej sprzedaży nieruchomości przez Pana – jako polskiego rezydenta podatkowego – położonej na terytorium Ukrainy nieruchomości odwołać należy się do art. 13 ww. konwencji dotyczącego zysków ze sprzedaży majątku.

Stosownie do art. 13 ust. 1 konwencji:

Przy czym sformułowanie „dochód z przeniesienia własności majątku może być opodatkowany w drugim państwie” oznacza, że drugie państwo (w rozpatrywanym przypadku Państwo, w którym położona jest zbywana nieruchomość) ma prawo opodatkować taki dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa dochód ze sprzedaży nieruchomości podlega w tym państwie opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza zatem brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez Państwo, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania. W świetle zapisów cytowanej umowy, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, z tytułu sprzedaży majątku nieruchomego położonego w Ukrainie może być opodatkowany zarówno w państwie rezydencji, tj. w Polsce, jak i w Ukrainie, zgodnie z prawem tego państwa.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powołany przepis formułuje generalną zasadę stanowiącą, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli wspomniane zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie, nie generuje ono przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie – kwota uzyskana z takiego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzam, że planowana przez Pana sprzedaż nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nastąpi po upływie pięciu lat od końca roku, w którym ją Pan nabył (rok 2017), zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie – nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z taką sprzedażą, jednocześnie nie będzie Pan zobowiązany wykazać w deklaracji podatkowej PIT-37 kwoty otrzymanej w wyniku ww. sprzedaży.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).