Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. VII SA/Wa 1752/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka, Protokolant spec. Eliza Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi W. L.-C. i A. N. - L. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2015 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia[...] czerwca 2015r., znak [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 267 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania [...] od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2015r., Nr [...], znak: [...], odmawiającej stwierdzenia na wniosek [...] nieważności decyzji Urzędu Dzielnicowego [...]z dnia [...] marca 1977r., [...], zatwierdzającej plan realizacyjny i udzielającej pozwolenia na budowę warsztatu rzemieślniczego na terenie nieruchomości przy ul. [...]na okres czasowy do końca 1985r., w stosunku do której Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2011r., nr [...], znak: [...], stwierdził nieważność w części dotyczącej czasowości utrzymał w mocy ww. zaskarżoną decyzję.

Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym sprawy.

Decyzją z dnia [...] marca 1977 r. nr [...]Urząd Dzielnicowy [...] Wydział Architektury Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej zatwierdził plan realizacyjny inwestycji oraz zezwolił na budowę na terenie nieruchomości przy ul. [...] warsztatu rzemieślniczego na okres czasowy do końca 1985 r.

W stosunku do ww. decyzji nr [...]Wojewoda [...], decyzją nr [...]z dnia [...]stycznia 2011 r. znak: [...]stwierdził jej nieważność w części dotyczącej czasowości.

Wnioskiem z dnia 5 lipca 2011r., [...] zwrócił się o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzja z dnia [...] stycznia 2011r., podnosząc, że jako strona postepowania bez swojej winy nie brał w nim udziału. Wojewoda [...] decyzją z dnia[...] marca 2012 r., Nr [...], działając na podstawie art. 151 § 2 w zw. z art. 146 § 2 i art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., stwierdził wydanie z naruszeniem prawa ww. ostatecznej decyzji Wojewody [...] nr [...], z dnia [...] stycznia 2011 r. i odmówił jej uchylenia z uwagi na fakt, że w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpoznaniu odwołania, decyzja z dnia [...] maja 2012r., znak: [...] utrzymał w mocy tę decyzję organu pierwszej instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 listopada 2012r., w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 1687/12 uchylił opisane powyżej decyzje organów obu instancji. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 lipca 2014r., w sprawie o sygn. akt II OSK 388/13 oddalił skargę kasacyjna od tego wyroku .