Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. III SA/Wa 790/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Waldemar Śledzik, sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kalinowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2016 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za miesiące od września do grudnia 2012 r. oraz kwiecień i maj 2013 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] października 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. ("Dyrektor UKS") określił Skarżącej - P. sp. z o.o. w W., nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za wrzesień, październik, listopad i grudzień 2012 r. oraz za kwiecień i maj 2013 r.

Ustalono, że w kwietniu i w maju 2013 r. Skarżąca niezasadnie odliczyła podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez E. sp. z o.o. ("E."), dotyczących oleju rzepakowego. Olej ten transportowany był bezpośrednio z firmy P. z M. w N. (gdzie kupiła go E.) do B. w K. w N., której olej sprzedała Skarżąca wykazując sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ("WDT"). Pomimo stworzenia fikcyjnej dokumentacji towar nie wjeżdżał na terytorium Polski i nie był tu przeładowywany. Dyrektor UKS odwołał się przy tym do zeznań świadka A. D. (dyrektor handlowy E.). Transakcje między E. i Skarżącą nie spełniały warunków wewnątrzwspólnotowych nabyć i dostaw towarów, określonych w art. 11, art. 13 i art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej: "u.p.t.u.", jako że nie przemieszczono towaru między krajami członkowskimi.

W ocenie Dyrektora UKS E. jedynie wystawiała faktury, które miały uprawdopodobnić, że towar trafiał na terytorium Polski do Skarżącej. Spółka ta nie prowadzi działalności pod adresem wskazanym jako jej siedziba i nie ma kontaktu z jej prezesem - K. P. Dokumenty CMR były nierzetelne, jako że nie odzwierciedlały faktycznego przebiegu transportu oleju i nie wykonano przewozu podanymi w nich środkami transportu. Nie zostały spełnione warunki określone w umowie Skarżącej i E. zawartej [...] kwietnia 2013 r. - towar nie pochodził z Polski i odbierała go B. Skarżąca nie otrzymała od E. dokumentów wagowych. W dokumentach przewozowych nie wpisano daty i miejsca załadunku, a Skarżąca nie domagała się podania tych informacji, choć w świetle art. 42 ust. 3 u.p.t.u. brak ten powinien wzmóc jej czujność. Skarżąca nie zachowała w tym zakresie należytej staranności.