Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 września 2015 r., sygn. II SA/Ol 578/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2015r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]"., Nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2/ zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki A kwotę 2817zł (dwa tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego (dalej zwany organem I instancji), powołując art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 ze zm. - dalej jako u.g.h.), wymierzył Spółce A (dalej zwanej Spółką) karę pieniężną w wysokości 24.000 zł. z tytułu urządzania gier na dwóch automatach, oznaczonych nazwą "[...]" i numerami seryjnymi: "[...]", poza kasynem gry, to jest w lokalu "[...]", mieszczącym się przy ul. "[...]" w E. (dalej zwanym lokalem).

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji podał, że obecność oznaczonych powyżej automatów w lokalu stwierdzona została w dniu "[...]" podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych związanych z kontrolą przestrzegania przepisów regulujących urządzanie i przeprowadzanie gier hazardowych. Wskazał, że podczas tej kontroli funkcjonariusze celni, korzystając z uprawnienia do przeprowadzenia eksperymentu (wynikającego z art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy o Służbie Celnej), przeprowadzili doświadczenie polegające na ustaleniu zasad działania tych automatów, w szczególności zaś możliwości prowadzenia na nich gier, ich rodzaju, przebiegu i charakteru. Podniósł, że po zakończeniu tego eksperymentu, funkcjonariusze dokonali szczegółowych oględzin badanych automatów, a następnie przystąpili do przeszukania pomieszczeń lokalu i przesłuchania znajdujących się w nim świadków. Ocenił, że rezultat tych czynności procesowych dostarczył podstaw do sformułowania wniosków, że gry na ujawnionych w lokalu automatach cechuje cel komercyjny, mają one charakter losowy, a automaty realizują samodzielnie wygrane pieniężne. Stwierdził, że automaty te umożliwiają prowadzenie gier scharakteryzowanych w art. 2 ust. 3 u.g.h., zawierających element losowości, a także rozpoczęcie nowej gry za punkty uzyskane tytułem wygranej w poprzedniej grze, co wyczerpuje definicję wygranej rzeczowej, o której mowa w art. 2 ust. 4 u.g.h. Wywiódł, że w ujęciu systemowym, implikowanym kompleksowym zakresem regulacji u.g.h., m.in. art. 4, art. 6, art. 32-35, art. 89, urządzanie gier na takich automatach, z zastrzeżeniem przepisów przejściowych, możliwe jest jedynie w kasynie gry. Zauważył, że Spółka nie posiada koncesji na prowadzenie kasyna gry, jak również nie legitymuje się zezwoleniem na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych, które na mocy przepisów przejściowych, zawartych w art. 129 ust. 1 u.g.h., uprawniałoby Spółkę do urządzania takich gier na automatach w lokalu. Dodał, że do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie została włączona opinia biegłego sądowego z dnia "[...]", sporządzona w toku postępowania karnoskarbowego, która dotyczyła ujawnionych w lokalu automatów. Zrelacjonował, że w końcowych wnioskach tej opinii stwierdzono, że gry na tych automatach zawierają element losowości, a automaty te umożliwiają przeprowadzenie rozliczeń finansowych prowadzonych gier w oparciu o stany liczników, wypłacają bezpośrednie wygrane pieniężne monetami. Skonstatował więc, że w niniejszej sprawie Spółka urządzała gry na ujawnionych w lokalu automatach, poza kasynem gry bez koncesji oraz bez rejestracji automatu, to jest z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Zauważył przy tym, że Spółka, na mocy stosownej umowy, dzierżawiła część powierzchni lokalu umożliwiającą zainstalowanie i eksploatację ujawnionych w tym lokalu automatów. Okoliczności te zaś, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią uznanie Spółki za podmiot urządzający gry na automatach poza kasynem gry i wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h.