Opinia rzecznika generalnego Y. Bota przedstawiona w dniu 9 listopada 2016 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

YVESA BOTA

przedstawiona w dniu 9 listopada 2016 r.(1)

Sprawa C559/15

Onix Asigurări SA

przeciwko

Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS)

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (rada stanu, Włochy)]

Odesłanie prejudycjalne Zbliżanie ustawodawstw Ubezpieczenie bezpośrednie inne niż ubezpieczenie na życie Dyrektywa 92/49/EWG Artykuł 40 ust. 6 Zakres uprawnień przyjmującego państwa członkowskiego Środek w postaci zakazu zawierania nowych umów na jego terytorium nałożony na zakład ubezpieczeniowy posiadający zezwolenie, którego osoba zarządzająca i główny akcjonariusz został skazany za przestępstwo

1.        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 40 ust. 6 dyrektywy Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do bezpośrednich ubezpieczeń na życie oraz zmieniającej dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzeciej dyrektywy w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenie na życie)(2).

2.        Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy spółką Onix Asigurări SA(3), zakładem ubezpieczeń w formie spółki prawa rumuńskiego z siedzibą w Rumunii, a Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni(4), organem nadzoru nad ubezpieczeniami włoskimi, w przedmiocie wydanej przez ten organ decyzji zakazującej spółce Onix zawierania nowych umów na terytorium Włoch.

        Niniejsza sprawa wiąże się z kwestią istnienia oraz zakresu uprawnień państwa członkowskiego, w którym wykonywana jest swoboda świadczenia usług, w przypadku gdy państwo to dowiaduje się, że główny zarządzający i akcjonariusz zakładu ubezpieczeń posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej, zarządzający przeważającą częścią działalności na jego terytorium, jest jego obywatelem, który w następstwie między innymi skazania karnego nie ma już prawa prowadzić działalności ubezpieczeniowej w tym państwie. Czy zasady jednolitego zezwolenia oraz sprawowania nadzoru przez państwo pochodzenia sprzeciwiają się temu, aby w okolicznościach takich jak w niniejszej sprawie przyjmujące państwo członkowskie zakazywało w celu ochrony interesów ubezpieczających i beneficjentów umów ubezpieczenia dalszego prowadzenia działalności tego zakładu na swoim terytorium?