Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 16 maja 2024 r. Slovenské Energetické Strojárne A.S. przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága., sygn. C-746/22

Artykuł 23 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim, w związku z zasadami neutralności podatku od wartości dodanej (VAT) i skuteczności należy interpretować w ten sposób, że:sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których podatnikowi, który złożył wniosek o zwrot VAT, zakazuje się dostarczenia na etapie odwołania do organu podatkowego drugiej instancji dodatkowych informacji w rozumieniu art. 20 tej dyrektywy, o które zwrócił się organ podatkowy pierwszej instancji i których podatnik ten nie dostarczył temu ostatniemu organowi w terminie jednego miesiąca przewidzianym w art. 20 ust. 2 rzeczonej dyrektywy, gdyż termin ten nie stanowi terminu zawitego.Artykuł 23 dyrektywy 2008/9należy interpretować w ten sposób, że:nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, na mocy których organ podatkowy powinien umorzyć postępowanie w sprawie zwrotu VAT, jeżeli podatnik nie dostarczył w wyznaczonym terminie dodatkowych informacji, o które zwrócił się ten organ na podstawie art. 20 tej dyrektywy, a w braku tych informacji wniosek o zwrot VAT nie może zostać rozpatrzony, pod warunkiem, że decyzję o umorzeniu postępowania uznaje się za decyzję o odrzuceniu tego wniosku o zwrot w rozumieniu art. 23 ust. 1 tej dyrektywy i że może ona być przedmiotem odwołania spełniającego wymogi określone w art. 23 ust. 2 akapit pierwszy tej dyrektywy.