Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. I OSK 2313/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Monika Nowicka sędzia del. WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2022 r. sygn. akt I SA/Wa 2400/21 w sprawie ze skargi P. I. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 lipca 2021 r. nr 1 w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 lipca 2022 r., sygn. akt I SA/Wa 2400/21, oddalił skargę P. I. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 lipca 2021 r. nr 1 w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Pismem z dnia 7 kwietnia 2021 r. (data nadania – 14 kwietnia 2021 r.), P. I. wystąpił do Wojewody Kujawsko-Pomorskiego o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty za mienie pozostawione przez W. I. z d. G. oraz A. G., z d. G., córkę A. G., poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w udziałach każda po ¼ w miejscowości W. przy ul. [...] oraz nieruchomości wiejskiej położonej w K., pow. w.

Decyzją z dnia 24 maja 2021 r., znak: WSPN.DT.7541.1.2021.MD, Wojewoda Kujawsko-Pomorski odmówił P. I. potwierdzenia prawa do rekompensaty.

W uzasadnieniu organ wskazał, że wniosek P. I. z dnia 7 kwietnia 2021 r., został złożony po terminie wskazanym w art. 5 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2097, dalej, jako: ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. – dalej "ustawa zabużańska").

Od powyższej decyzji skarżący wniósł odwołanie, zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie art. 7 ustawy zabużańskiej, poprzez błędną ocenę spełnienia wymogów co do potwierdzenia prawa do rekompensaty. W ocenie skarżącego, termin ustawowy zakreślony do wniesienia wniosku został zachowany, albowiem wniosek został złożony w dniu 11 grudnia 1990 r. Powołano się przy tym na uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2017 r., sygn. akt I OPS 3/17.