Wyrok WSA w Krakowie z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Kr 57/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko Sędziowie WSA Katarzyna Marasek-Zybura Asesor WSA Magdalena Gawlikowska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Anna Boczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 30 października 2023 r. nr SKO-NP-4115-320/23 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji

Uzasadnienie

Decyzją z 30 października 2023 r., nr SKO-NP-4115-320/23 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Ł. z 11 lipca 2023 r., znak: DŚR.5211.34.1.2023.MP o odmowie przyznania K. G. (dalej: skarżąca) świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym mężem J. G

Zaskarżona decyzja zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Wyrokiem z 27 lutego 2023 r., sygn. akt III SA/Kr 1597/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zapadłą uprzednio w sprawie decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu z 16 sierpnia 2022 r. oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

W toku ponownego rozpoznania sprawy, został przeprowadzony kolejny wywiad środowiskowy, na podstawie którego ustalono, że mąż skarżącej legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzeń okulistycznych wydanym przez Powiatowy Zespół Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Nowym Targu na stałe. Ponadto zgodnie z orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS Oddział w Nowym Sączu z dnia 18 kwietnia 2023 r. mąż skarżącej jest niezdolny do samodzielnej egzystencji do 30 kwietnia 2026 r. i wymaga opieki przy wykonywaniu podstawowych czynności życiowych. Mąż skarżącej choruje przewlekle na cukrzycę typu 2 od około 10 lat, obecnie insulinoterapia od 5-6 lat, postępujące zaburzenia widzenia, utrwalona ślepota oka lewego oraz znaczne niedowidzenie oka prawego. W styczniu 2022 r. przeszedł dwie operacje, które miały zmniejszyć zaćmę w oku prawym. Jak ustalono, problemy zdrowotne męża skarżącej zaczęły się od 2018 r. w związku z wykonywaniem pracy zawodowej, która obciążała wzrok (była zawodowym kierowcą tira). Mąż skarżącej korzystał ze specjalistycznych sprzętów okulistycznych jednak nie uchroniły go one przed pogarszającym się wzrokiem. Wymaga on stałego leczenia specjalistycznego, uprzednio był kilkakrotnie stan po hospitalizowany. Obecnie nie jest w stanie samodzielnie opuścić domu w związku z czym jest całkowicie wycofany z życia społecznego. Ponadto jest w złej kondycji psychicznej. Opiekę nad niepełnosprawnym sprawuje skarżąca, która zrezygnowała z pracy w maju 2022 r., albowiem nie była w stanie pogodzić pracy ze sprawowaną opieką nad mężem gdyż jej zakres wykluczał możliwość ograniczenia pracy chociażby w niepełnym wymiarze. Bardzo często była zmuszona zwalniać się z pracy, aby jeździć z mężem do szpitala w K., miała świadomość, że mąż samodzielnie nie jest w stanie funkcjonować w domu podczas jej nieobecności nawet kilka godzin. Opieka nad chorym członkiem rodziny jest absorbująca i czasochłonna. Zdaniem skarżącej zajmuje jej to ok. 8-10 godzin dziennie w zależności od stanu zdrowia i samopoczucia. Opieka polega głównie na pomaganiu choremu mężowi we wszystkich czynnościach związanych z higiena osobistą, przygotowaniem i podaniem posiłków odpowiednich do diety cukrzycowej, pomaganie w dawkowaniu leków, kropieniu oczu, podawaniu insuliny, mierzeniu poziomu cukru. Mąż skarżącej nie jest w stanie samodzielnie się ubrać, umyć, przyrządzić sobie posiłku, z trudem odnajduje się w nowej dla niego rzeczywistości, często zdarza się , że potyka się o meble lub inne sprzęty domowe. Dom, w którym mieszkają jest piętrowy, co wiąże się z pokonywaniem krętych schodów. Ponadto nie ma zniesionych barier architektonicznych stanowiących dużą trudność dla niewidomego. Ponadto skarżąca uczestniczy w procesie leczenia niepełnosprawnego męża poprzez utrzymywanie kontaktów ze specjalistami, dowozem na kontrolne wizyty i badania. Mąż skarżącej z trudem porusza się samodzielnie, jest to tzw. chodzenie "przy ścianie" na pamięć. Zazwyczaj skarżąca prowadzi go do poszczególnych pomieszczeń domu, pomaga we wszystkich czynnościach samoobsługowych, zapewnia mężowi poczucie bezpieczeństwa. Ze względu na stan zdrowia, który ulega pogorszeniu mąż skarżącej wymaga konieczności opieki i wsparcia, którą zapewnia mu żona.