Wyrok SN z dnia 28 listopada 2023 r., sygn. III PSKP 30/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący)
‎SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)
‎SSN Józef Iwulski

w sprawie z powództwa A.J.
‎przeciwko Zespołowi Szkół w P.
‎o zadośćuczynienie w związku z mobbingiem i odszkodowanie z tytułu dyskryminacji,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 28 listopada 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie
‎z dnia 25 stycznia 2021 r., sygn. akt VI Pa 73/19,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego pozwanego.

M.G.

UZASADNIENIE

Powód A. J. w pozwie wniesionym przeciwko pozwanemu Powiatowi - Zespołowi Szkół w P., po ostatecznym rozszerzeniu powództwa, wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 70.000 zł, to jest 20.000 zł tytułem odszkodowania w związku z dyskryminowaniem w miejscu pracy i 50.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z mobbingiem wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanemu pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Rejonowy – Sąd Pracy w Goleniowie wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2019 r. oddalił powództwo, zasądził od powoda na rzecz pozwanego Zespołu Szkół w P. kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i odstąpił od obciążania powoda tymi kosztami w pozostałym zakresie, a nadto stwierdził, że koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

Sąd Rejonowy podniósł, że powód twierdził, iż w ramach stosunku pracy wiążącego go z pozwanym ze strony dyrektor pozwanego J. W. dochodziło wobec niego do działań, które przybierały postać mobbingu.

Sąd pierwszej instancji zwrócił więc uwagę, że ustawową definicję mobbingu zawiera art. 94 § 2 k.p., zgodnie z którym mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Dla uznania określonego zachowania za mobbing wymagane jest stwierdzenie, że pracownik był obiektem oddziaływania, które według obiektywnej miary może być ocenione za wywołujące jeden ze skutków określonych w art. 94 § 2 k.p. Samo poczucie pracownika, że podejmowane wobec niego działania i zachowania mają charakter mobbingu, nie jest jednak wystarczającą podstawą do stwierdzenia, że rzeczywiście on występuje. Ocena, czy nastąpiło nękanie i zastraszanie pracownika, czy działania te miały na celu i mogły lub doprowadziły do zaniżonej oceny jego przydatności zawodowej, do jego poniżenia, ośmieszenia, izolacji bądź wyeliminowania z zespołu współpracowników, musi zatem opierać się na obiektywnych kryteriach. Kryteria te wynikają zaś z rozsądnego postrzegania rzeczywistości, prowadzącego do właściwej oceny intencji drugiej osoby w określonych relacjach społecznych.