Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Gl 1863/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Gapiński (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant referent - stażysta Weronika Siedlaczek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 6 października 2023 r. nr SKO.PS/41.5/1062/2023/19212 w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej – organ odwoławczy, Kolegium) decyzją z dnia 6 października 2023 r. nr SKO.PS/41.5/1062/2023/19212, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 775 z późn. zm. - dalej k.p.a.), po rozpoznaniu odwołania J. G. (dalej – Skarżący, Wnioskodawca), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta T. (dalej – organ I instancji) z dnia 3 sierpnia 2023 r. nr [...] odmawiającą J. G. pomocy w formie skierowania do Domu Pomocy Społecznej.

Przedmiotowa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Prezydent Miasta decyzją z dnia 3 sierpnia 2023 r., po rozpoznaniu wniosku Skarżącego, odmówił umieszczenia go w DPS-ie. W uzasadnieniu przywołano treść art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 901 z późn. zm. - dalej u.p.s.). Następnie organ I instancji przyznał, że sytuacja Wnioskodawcy jest trudna. Nie mniej jednak stwierdził, że Skarżący pomimo wieku nie jest osobą niemogącą funkcjonować w życiu codziennym, co zostało potwierdzone w opinii dotyczącej sprawności psychofizycznej osoby ubiegającej się o umieszczenie w DPS-ie. Z tych też przyczyn uznano, że zaświadczenie lekarskie z zaznaczeniem całodobowej opieki lekarskiej w kontekście ustaleń poczynionych w toku postępowania, nie pokrywa się z rzeczywistością. Sama natomiast okoliczność bezdomności Skarżącego, jak również niepełnosprawność w stopniu lekkim – jak twierdzi organ I instancji - nie uzasadnia umieszczenia go w przedmiotowej placówce. Konkludując uznano, że Skarżący jest w stanie pokonać bezdomność uzyskując np. świadczenie z pomocy społecznej w formie schroniska dla bezdomnych, której to pomocy odmawia. Dodano również, że miałaby on też możliwość, gdyby pojawiła się taka potrzeba, skorzystania z pomocy w formie skierowania do schroniska dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi.