Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Bk 366/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Marcin Kojło, sędzia WSA Justyna Siemieniako (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Renata Kryńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi H. Sp. z o.o. w W. na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z dnia 2 sierpnia 2023 r. nr 318000-COP.4103.23.2023 w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2020 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku decyzją z 15 marca 2023 r., nr 318000-CKZ-3.2.5001.21.2023.14, po uprzednim przeprowadzeniu kontroli celno-skarbowej i postępowania podatkowego dokonał H. Sp. z o.o. w W.(dalej jako: "Spółka") rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2020 r., odmawiając jej prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych.

W ocenie organu pierwszej instancji zebrany materiał dowodowy, w tym okoliczności "funkcjonowania" kontrahentów, sprzeczności w zeznaniach strony i świadków, przelewy (bądź ich brak), a także kontynuowanie działalności prowadzonej przez powiązaną osobowo M. Sp. z o.o., we wzajemnym ze sobą powiązaniu, dają podstawy do stwierdzenia, że ujęte przez Spółkę w plikach JPK_VAT i deklaracjach VAT-7 faktury zakupu nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych. Rola wystawców faktur ograniczała się do wprowadzenia do obrotu towarów niewiadomego pochodzenia bądź od innych znikających podatników, którzy nie wykazywali obowiązku podatkowego z tytułu tych dostaw. Tym samym organ pierwszej instancji stwierdził, że Spółka nie nabyła towarów od wskazanych podmiotów, gdyż nie mogły być one faktycznymi dostawcami towarów, a wystawione przez nie faktury nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i służyły wyłącznie dokonaniu oszustwa podatkowego w podatku od towarów i usług, przy czym podatnik nie dochował należytej staranności przy obrocie towarami.