Postanowienie SN z dnia 28 marca 2024 r., sygn. I CSK 911/23

28 marca 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Maciej Kowalski

na posiedzeniu niejawnym 28 marca 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa M. W. i W.W.
‎przeciwko Bankowi spółki akcyjnej w W.
‎o ustalenie i zapłatę,
‎na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 27 października 2022 r., I ACa 433/22,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

[SOP]

UZASADNIENIE

W skardze kasacyjnej wywiedzionej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 27 października 2022 r. pozwany Bank spółka akcyjna w W. wniósł o przyjęcie skargi do rozpoznania na podstawie art. 398⁹ § 1 pkt 2 k.p.c.

Skarżący podniósł, że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości i wywołujących rozbieżności w praktyce sądów powszechnych, tj.: 1) art. 496 k.c. w zw. z art. 497 k.c. a także art. 487 § 2 k.c. oraz art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 2488, dalej: „Prawo bankowe”), w zakresie możliwości stosowania zarzutu zatrzymania w sprawach dotyczących umów kredytu oraz przesłanek niezbędnych do uwzględnienia wspomnianego zarzutu; 2) art. 385 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 58 § 3 k.c. w zw. z art. 69 ust. 1 i 2 Prawa bankowego w zw. z art. 56 k.c. i 65 k.c. w zakresie oceny skutków eliminacji z umowy kredytu denominowanego klauzul przeliczeniowych, co może wiązać się bądź ze stwierdzeniem nieważności umowy kredytu bądź z możliwością jej dalszego wykonywania na podstawie zapisów okrojonych.