Postanowienie SN z dnia 26 marca 2024 r., sygn. I CSK 780/23

26 marca 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Adam Doliwa

na posiedzeniu niejawnym 26 marca 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa J. Ł. i B. Ł.
‎przeciwko Bankowi spółce akcyjnej w W.
‎o zapłatę i ustalenie,
‎na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W. oraz skargi kasacyjnej J. Ł. i B. Ł.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z 10 października 2022 r., I ACa 150/22,

1. przyjmuje skargę kasacyjną powodów do rozpoznania;

2. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej pozwanego do rozpoznania;

3. zasądza od Banku spółki akcyjnej w W. na rzecz J. Ł. i B. Ł. kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Strona powodowa – J. Ł. i B. Ł. oraz strona pozwana
‎– Bank spółka akcyjna w W., wniosły skargi kasacyjne od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 10 października 2022 r. w sprawie o zapłatę i ustalenie.

Strony powodowa i pozwana wskazały na występujące w sprawie istotne zagadnienia prawne, jak i na potrzebę wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów.

W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania pozwana odniosła się w szczególności do kwestii: abuzywności klauzuli spreadu wobec możliwości zastosowania przeliczeń kursów banków; interesu prawnego
‎w powództwie o ustalenia nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu hipotecznego; skutków abuzywności klauzul indeksacyjnych; zakresu pojęcia świadczenia głównego umowy kredytu; możliwości zastosowania kursu średniego Narodowego Banku Polskiego.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna stanowi nadzwyczajny środek zaskarżenia, nakierowany ‎na ochronę interesu publicznego przez zapewnienie rozwoju prawa, jednolitości orzecznictwa i prawidłowej wykładni, jak również w celu usunięcia z obrotu prawnego orzeczeń wydanych w postępowaniu dotkniętym nieważnością lub oczywiście wadliwych. Natomiast nie jest to ogólnodostępny środek zaskarżenia orzeczeń, który umożliwia rozpoznanie sprawy w kolejnej instancji sądowej. Koniecznej selekcji skarg pod kątem realizacji tego celu służy instytucja tzw. przedsądu, uregulowana w art. 398 k.p.c., w ramach której Sąd Najwyższy dokonuje wstępnej oceny skargi kasacyjnej. Ten etap postępowania przed Sądem Najwyższym jest ograniczony tylko do zbadania przesłanek określonych w art. 398 § 1 pkt 1-4 k.p.c. Zatem nie służy merytorycznej ocenie skargi kasacyjnej. W razie wystąpienia co najmniej jednej z tych przesłanek, przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania jest usprawiedliwione.