Wyrok SN z dnia 22 marca 2024 r., sygn. I KA 19/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marek Pietruszyński (przewodniczący)
‎SSN Tomasz Artymiuk (sprawozdawca)
‎SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek

Protokolant Kinga Sternik

przy udziale prokuratora IPN Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Marka Kowalczyka
‎w sprawie J. C. i J. S.

oskarżonych z art. 165 § 2 k.k. z 1969 r. w zw. z art. 2 ust. 1 i art. 3 ustawy z 18.12.1998r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 22 marca 2024 r., apelacji wniesionej przez prokuratora na niekorzyść oskarżonych od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 3 lipca 2023 r., sygn. akt So. 13/22,

1. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2. obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania odwoławczego.

[J.J.]

Tomasz Artymiuk Marek Pietruszyński Małgorzata Wąsek-Wiaderek

UZASADNIENIE

Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy:

1.J. C. oskarżonego o to, że:

1.w dniu 26 kwietnia 1982 r. w K., jako funkcjonariusz państwa komunistycznego - podprokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w K., przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu podejrzanego Z. B. o czyn z art. 48 ust. 2 w zb. z ust. 3 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym i w zb. z art. 276 § 1 k.k. w sytuacji, gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do przyjęcia, by podejrzany swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzuconego mu czynu, który nie stanowił przestępstwa, a interpretując w sposób dowolny, sprzeczny z dowodami zebranymi w toku postępowania, w sposób dla podejrzanego niekorzystny, stosując przy tym wykładnię rozszerzającą zakres penalizowanych zachowań - przyjął, że Z. B. rozpowszechniał fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy, podczas, gdy treść tych ulotek nie zawierała żadnych fałszywych wiadomości, a była jedynie formą protestu i wyrazem sprzeciwu wobec bezprawnie wprowadzonego stanu wojennego i pozbawienia społeczeństwa podstawowych praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych przez prawo międzynarodowe, nadto wyrażała jedynie uczucia, nastroje lub oceny własne podejrzanego, wykraczające poza zakres pojęciowy „wiadomości”, którym to działaniem J. C. , w okresie obowiązywania rygorów stanu wojennego w Polsce, utożsamiając się z istniejącym wówczas ustrojem politycznym, stosował wobec wskazanego pokrzywdzonego represje z powodu prezentowanych i wyrażanych przezeń przekonań i poglądów społeczno-politycznych, a tym samym naruszył jego prawa do wyrażania takich przekonań i opinii dotyczących życia społecznego, które to represje stanowiły poważne prześladowanie z przyczyn politycznych, czym dopuścił się zbrodni komunistycznej, stanowiącej zbrodnię przeciwko ludzkości, poprzez bezprawne pozbawienie wolności pokrzywdzonego na okres powyżej 7 dni, działając na szkodę interesu publicznego i prywatnego pokrzywdzonego,