Postanowienie SN z dnia 21 marca 2024 r., sygn. IV KK 577/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Andrzej Stępka

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2024 r.

na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.

sprawy M. S. skazanego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 234 k.k. i inne,

z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w Rybniku z dnia 2 marca 2023 r., sygn. akt VI Ka 1/22, utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 8 października 2018 r., sygn. akt II K 663/14,

p o s t a n o w i ł

1. oddalić kasację obrońcy skazanego jako oczywiście bezzasadną;

2. obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.

[J.J.]

UZASADNIENIE

M. S. na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 8 października 2018 r., sygn. akt II K 663/14, został uznany za winnego tego, że w kwietniu i maju 2014 r. w R., działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przebywając na terenie Aresztu Śledczego, usiłował nakłonić G. D. do fałszywego oskarżenia przed organami powołanymi do ścigania przestępstw M. M. i T. B. o popełnienie przestępstw udzielania środków odurzających, usiłując w ten sposób skierować przeciwko M. M. i T. B. ściganie o przestępstwo, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na powiadomienie przez G. D. organów ścigania, tj. uznano go winnym przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 234 k.k. i art. 235 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. - i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 235 k.k. i art. 11 § 3 k.k. został skazany na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego, zarzucając na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. i art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k.:

- obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, to jest: art. 7 k.p.k. i art. 4 k.p.k. w zw. z art. 391 § 1 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez rażące naruszenie zasady bezpośredniości, a to odczytanie na rozprawie protokołów zeznań jedynego świadka wymienionego w akcie oskarżenia - G. D. ; art. 192 § 2 k.p.k. w zw. z art. 2 § 1 k.p.k. poprzez odstąpienie od przesłuchanie świadka z udziałem biegłego psychologa; art. 7 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. i art. 201 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodu z opinii biegłego i bezpodstawne uznanie, że oskarżony jest autorem grypsów; w konsekwencji obrazy w/w przepisów Sąd I instancji dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mającego wpływ na jego treść.