Postanowienie SN z dnia 20 marca 2024 r., sygn. II USK 321/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak

w sprawie z odwołania S. Spółki z o.o. w S.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Olsztynie
‎przy udziale ubezpieczonej H. J.
‎o ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 marca 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującej się Spółki od wyroku Sądu Apelacyjnego

w Białymstoku
‎z dnia 7 marca 2023 r., sygn. akt III AUa 636/22,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego kwotę 1.800 zł (jeden tysiąc osiemset) z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia zobowiązanej orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 7 marca 2023 r. oddalił apelację odwołującej się S. Spółki z o.o. w S. (dalej jako Spółka) od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 8 sierpnia 2022 r., oddalającego odwołanie Spółki od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie z dnia 18 maja 2022 r., stwierdzającej, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zainteresowanej H. J., podlegającej ubezpieczeniom jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia zawartej ze Spółką, za okres od kwietnia do października 2021 r. i za luty 2022 r. stanowi sumę kwot faktycznie wypłaconego zainteresowanej wynagrodzenia oraz diet w kwotach określonych w tej decyzji.

W ocenie Sądów meriti zainteresowana, której stałym miejscem pracy według zawartej umowy zlecenia były Polska i Niemcy, świadcząc usługi opiekuńcze w Niemczech nie przebywała w podróży służbowej, lecz została oddelegowana do pracy za granicą, mając z tego tytułu wystawione zaświadczenie A1. Podróż służbową wyróżnia sporadyczność i przemijający czas trwania wysłania oraz wykonywanie konkretnie określonego zadania, które nie należy do zwykłych, umówionych czynności pracowniczych (zleconych). Samo zaś wydanie zaświadczenia A1, które stanowi potwierdzenie okoliczności wykonywania pracy za granicą na podstawie czasowego oddelegowania, stoi na przeszkodzie możliwości zakwalifikowania tej sytuacji jako podróży służbowej. O ile w stosunku do zainteresowanej nie ma zastosowania § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 2017 r., poz. 1949, dalej jako rozporządzenie z dnia 18 grudnia 1998 r.), uprawniający do wyłączenia z podstawy wymiaru składki diety i innych należności z tytułu podróży służbowej, o tyle zastosowanie ma § 2 ust. 1 pkt 16 tego rozporządzenia, który uzależnia wysokość podstawy wymiaru składek od wysokości przychodu pracownika (i odpowiednio zleceniobiorcy), zatrudnionego za granicą u polskiego pracodawcy. Zasadnie zatem organ rentowy ustalił podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zainteresowanej wliczając do niej obok wynagrodzenia także jego składnik nazywany dietą.