Wyrok SN z dnia 19 marca 2024 r., sygn. III USKP 106/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik (przewodniczący)
‎SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
‎SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania T. W.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Opolu
‎o prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 marca 2024 r.,
‎skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 7 lipca 2022 r., sygn. akt III AUa 1030/21,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Romualda Spyt Dawid Miąsik Krzysztof Staryk

UZASADNIENIE

T.W. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Opolu z dnia 11 września 2019 r. odmawiającej mu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 12 kwietnia 2021 r. zmieniono zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznano T.W. prawo do emerytury od 1 lipca 2019 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, wyrokiem z dnia 7 lipca 2022 r., oddalił apelację organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego.

Sąd Apelacyjny przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Wynika z nich, że T. W. dniu 29 lipca 2019 r. złożył kolejny wniosek o przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Na podstawie przedłożonej dokumentacji organ rentowy ustalił, że odwołujący się na dzień 1 stycznia 1999 r. wykazał staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, ale nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych i dlatego odmówił mu prawa do emerytury.

Odwołujący się w okresie od 3 czerwca 1983 r. do 10 lutego 2007 r. był zatrudniony w Gospodarstwie Rolnym Skarbu Państwa B., w tym od 3 czerwca1983 r. do 31 grudnia 1998 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy ciągnika kołowego. Kombinat prowadził gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 660 ha. W jego skład wchodziły pola, łąki oraz pastwiska. Główną produkcją gospodarstwa była produkcja zwierzęca oraz uprawa pól na paszę dla zwierząt. Uprawiano zboża, kukurydzę oraz buraki. Gospodarstwo składowało plony w magazynie w K., oddalonym o 25 km. Transport w obrębie Gospodarstwa odbywał się w odległości 3-4 km. Od wiosny zaczynała się praca transportowa, zwożono materiał na kiszonki z łąk i pól. Początkowo traktorzyści, w tym odwołujący się, jechali drogą asfaltową a później drogą polną. Po przyjeździe na miejsce podjeżdżano do sieczkarni, która kosiła i wrzucała materiał na przyczepę traktora. Tę pracę wykonywał odwołujący się. Odwołujący się również zwoził zboże z pól do jednego magazynów w O., B. i K.. Później zwoził słomę na plac Gospodarstwa, gdzie znajdowały się obory (był to przełom maja i czerwca oraz lipca i sierpnia), a tam maszyna przesuwała siano do dmuchawy. Odwołujący się musiał uruchomić tę maszynę, wysiąść z traktora, podejść do maszyny i ją uruchomić. Taka operacja trwała do 10 minut. Odwołujący się przewoził także zboże, głównie do Zakładów Zbożowych w B. oddalonych o 6 km. Zboże było przewożone w trakcie żniw. Odwołujący się jeździł na stację kolejową po węgiel i nawozy; po nawozy kilka razy w roku, a po węgiel 2, 3 cztery razy w roku.