Postanowienie SN z dnia 13 marca 2024 r., sygn. III UZ 29/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)
‎SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
‎SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z odwołania L. L.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Płocku
‎o rekompensatę z tytułu pracy w warunkach szczególnych,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 marca 2024 r.,
‎zażalenia organu rentowego na wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 18 sierpnia 2023 r., sygn. akt III AUa 200/22,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

L. L. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Płocku z 26 listopada 2020 r., którą organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do rekompensaty, wskazując w uzasadnieniu, że nie udowodnił on okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat.

Wyrokiem z 16 grudnia 2021 r. Sąd Okręgowy w Opolu oddalił odwołanie L. L. od powyższej decyzji i zasądził od wnioskodawcy na rzecz organu rentowego kwotę 180 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Z wyrokiem tym w całości nie zgodził się wnioskodawca, który w wywiedzionej apelacji zarzucił naruszenie przepisu postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 k.p.c. przez błędną, sprzeczną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenę materiału dowodowego, wyprowadzenie wniosków niewynikających z materiału dowodowego: 1) zeznań świadka J. M. oraz odwołującego się, polegającą na przyjęciu, że L. L. w ramach swojego stosunku pracy nie wykonywał czynności kwalifikowanych jako praca w warunkach szczególnych, podczas gdy w toku postępowania zostało wykazane wiarygodnymi zeznaniami, że ubezpieczony wykonywał czynności opisane w dziale III poz. 67 i 78 wykazu A - rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43) oraz 2) dokumentu w postaci świadectwa wykonywanej pracy w szczególnych warunkach, przez błędną ocenę tegoż dokumentu i w konsekwencji przyjęcie, że nie nastąpiła omyłka pisarska w kwestii daty końcowej pracy odwołującego się w warunkach szczególnych.