Postanowienie SN z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. I CSK 28/23

15 lutego 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Mariusz Łodko

na posiedzeniu niejawnym 15 lutego 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa A. G. i A. G.1
‎przeciwko Bank spółce akcyjnej w W.
‎o ustalenie,
‎na skutek skargi kasacyjnej Bank spółki akcyjnej w W.
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
‎z 28 lutego 2022 r., I ACa 782/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 28 lutego 202 r. Sąd Apelacyjny w Szczecinie oddalił apelację pozwanego Bank spółka akcyjna w W. od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z 27 sierpnia 2021 r. Od tego wyroku pozwany wniósł skargę kasacyjną. Wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania uzasadnił wystąpieniem istotnych zagadnień prawnych (art. 398§ 1 pkt 1 k.p.c.). Powołał się też na drugą przyczynę kasacyjną (art. 398§ 1 pkt 2 k.p.c.), wskazując na potrzebą wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, tj.: wynikających z całkowicie odmiennej (wykluczającej się) interpretacji kwestii związanych 1) z możliwością utrzymania w mocy umowy kredytu denominowanego albo umowy kredytu indeksowanego, w przypadku uznania, iż postanowienia takich umów odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowią niedozwolone postanowienie umowne i nie wiążą konsumenta; 2) z tym czy można stwierdzić, że postanowienia umów kredytów denominowanych albo umów kredytów indeksowanych odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej mogą zostać uznane za postanowienia niedozwolone w sytuacji, gdy konsument swoje pokrzywdzenie wiąże nie ze stosowaniem przez bank do przeliczeń walutowych w ramach realizacji takiej umowy tabel kursowych banku, lecz jedynie z faktem, iż nastąpił powszechny wzrost kursu waluty obcej w stosunku do złotego polskiego. Judykatura prezentuje stanowisko, iż w takiej sytuacji również zostają spełnione przesłanki „kształtowania praw i obowiązków konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy'' z art. 385 § 1 k.c. w zw. z treścią art. 385 k.c. oraz stanowisko, iż w takiej sytuacji konsument powinien był wystąpić z powództwem w trybie art. 357 k.c., a nie z powództwem o stwierdzenie nieważności całości umowy kredytowej.