Postanowienie SN z dnia 9 lutego 2024 r., sygn. II CSKP 777/22

9 lutego 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Paweł Grzegorczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Monika Koba
‎SSN Dariusz Zawistowski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 9 lutego 2024 r. w Warszawie
‎skarg kasacyjnych M.G. i H.G.
‎od postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie
‎z 22 maja 2018 r., XXVII Ca 1330/17,
‎w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego Warszawa-Śródmieście w Warszawie
‎o wznowienie postępowania w sprawie II Ns 1450/99 z wniosku H.G.
‎o stwierdzenie nabycia spadku po I.K. zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie z 20 listopada 1999 r.,

z udziałem M.G., E.M. i M.J.

uchyla zaskarżone postanowienie w punkcie 2 (drugim)
‎i 3 (trzecim) i przekazuje w tym zakresie sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

(K.G.)

UZASADNIENIE

Powyższe orzeczenie oparł na następujących ustaleniach faktycznych:

I. K., córka M. i L., urodziła się w dniu […] 1894 r. w W. Zmarła w dniu 23 […] 1986 r. w W., ostatnio przed śmiercią stale zamieszkiwała w W.. W chwili śmierci była wdową.

W dniu 22 lutego 1986 r. do Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy wpłynął wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłej I. K.. Wnioskodawczynią była H. G., natomiast uczestnikami M. G. i M. J.. Sprawę zarejestrowano za numerem sygnatury akt II Ns 211/86. Do akt sprawy złożono dokument zatytułowany „testament” zawierający podpis z danymi „I. K.”. Na rozprawie w dniu 18 marca 1986 r. stawiła się wnioskodawczyni i uczestnicy. W zapewnieniu spadkowym H. G. wskazała m.in., iż spadkodawczyni - jej matka - pozostawiła jedyny testament własnoręczny i nie sporządziła innych testamentów. Zapewnienie H. G. potwierdzili uczestnicy M. G. i M. J.. Po zamknięciu rozprawy Sąd Rejonowy stwierdził postanowieniem z dnia 18 marca 1986 r., że spadek po I. K. nabyli na mocy testamentu z dnia 7 listopada 1984 r. jej córka H. G. w 1/4 części spadku, wnuk M. G. w 1/4 części spadku i wnuczka M. J. w 2/4 części spadku. Postanowienie nie zostało zaskarżone.