Postanowienie SN z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. I CSK 1692/23

25 kwietnia 2024 r.

Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:

SSN Roman Trzaskowski

na posiedzeniu niejawnym 25 kwietnia 2024 r. w Warszawie
‎w sprawie z powództwa B.D.
‎przeciwko R.D.
‎o uzgodnienie treści księgi wieczystej,
‎na skutek skargi kasacyjnej B.D.
‎od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie
‎z 20 października 2022 r., II Ca 3118/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. odstępuje od obciążenia powódki kosztami postępowania kasacyjnego poniesionymi przez pozwanego;

3. przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Krakowie na rzecz adwokata B.K. kwotę 2 700 (dwa tysiące siedemset) zł powiększoną o należną stawkę podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za udzieloną powódce w postępowaniu kasacyjnym pomoc prawną z urzędu.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 13 września 2021 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie uwzględnił powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym w odniesieniu do oznaczonej w sentencji księgi wieczystej prowadzonej dla stanowiącego odrębną własność opisanego w tej sentencji lokalu (punkt I); oddalił powództwo dotyczące dwóch innych ksiąg wieczystych prowadzonych dla innych lokali stanowiących odrębną własność, w których jako właściciel wpisany jest pozwany (punkt II) oraz orzekł o kosztach postępowania (punkt III).

Wyrokiem z 20 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Krakowie, po rozpoznaniu apelacji powódki, zmienił zaskarżony wyrok punkcie III w ten sposób, że odstąpił od obciążenia powódki kosztami postępowania (punkt 1); oddalił apelację w pozostałej części (punkt 2) oraz odstąpił od obciążenia powódki kosztami postępowania apelacyjnego (punkt 3).

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku w części oddalającej apelację powódki, w uzasadnieniu wniosku jej przyjęcie do rozpoznania, powódka wskazała przyczyny kasacyjne określone w art. 398 § 1 pkt 1 i 4 k.p.c. W odniesieniu do pierwszej przyczyny powołała się jedynie na naruszenie prawa materialnego przez Sądy obu instancji w zakresie art. 105 pkt 2 lit d ustawy - Prawo bankowe przez błędne przyjęcie, że sprawa będąca przedmiotem niniejszego postępowania sądowego nie mieści się w zakresie, który uprawnia do zwolnienia na żądanie sądu instytucji banku z przestrzegania tajemnicy bankowej, podczas gdy istniejąca linia orzecznicza wskazuje możliwości w zakresie wykładni przedmiotowego przepisu nie tylko literalnej, ale i teleologicznej, a nawet systemowej. W ocenie skarżącej aspekt ten wymaga jednolitego stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy, realizując formułę wystąpienia istotnego zagadnienia prawnego w sprawie, co wymaga autorytatywnej interpretacji. Sąd Najwyższy mógłby zatem wskazać granice interpretacji ww. przepisu szczególnie pod kątem rozszerzającym, gdzie bierze się pod uwagę interes prawny nie tylko osób korzystających z ochrony informacji za pomocą tajemnicy bankowej, ale i podmiotów będących formalnie np. współwłaścicielami majątku, które z powodu wąskiej interpretacji przepisów prawa mają znacząco utrudnione, a niejednokrotnie uniemożliwione dochodzenie swoich praw, nawet przed niezawisłym sądem.