Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 3 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Gl 1618/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Nowak, Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi Z. P. (P.), A. P. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 28 lipca 2023 r. nr IFXIV.7842.3.2.2023 w przedmiocie zgody na wejście na teren sąsiedniej nieruchomości celem wykonania robót budowlanych oddala skargę.

Uzasadnienie

Starosta [...], decyzją z dnia 31 maja 2023 r., nr [...], udzielił inwestorowi – W.P. zgody na wejście na teren sąsiedniej działki o nr ewidencyjnym 1., położonej w R., Gmina K., przy ul. [...], będącej własnością A. P. i Z. P. (dalej: "skarżący"), w celu wykonania robót budowlanych polegających na ociepleniu ściany od strony północno-zachodniej, zamurowaniu okienek wentylacyjnych i wykonaniu izolacji przeciwwilgociowej fundamentu budynku, zlokalizowanego na działce nr 2., przy ul. [...], a także określił długość i szerokość pasa gruntu użyczonego do zajęcia (12 m i 110 cm) oraz termin korzystania z niego (wyznaczony z 7-dniowym wyprzedzeniem), jak też podał rodzaj i grubość warstw izolacyjnych (6-9 cm).

W odwołaniu skarżący nie zgodzili się z powyższym rozstrzygnięciem, któremu zarzucili naruszenie art. 7-8, art. 10 § 1, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 3 i art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 z późn. zm., w skrócie: "k.p.a.") oraz art. 47 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 682 z późn. zm., w skrócie: "p.b."), poprzez brak wyważenia ich interesów z uwzględnieniem granic niezbędnej potrzeby, w tym nie skonkretyzowanie warunków "użyczenia", co skutkuje ograniczeniem prawa własności, a tym samym narusza art. 7 oraz art. 21 ust. 1 i 2 Konstytucji RP. Domagali się wydania decyzji o odmowie wykonania przez inwestora planowanych robót budowalnych ewentualnie ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji złożonego przez niego wniosku. Skarżący porównali treść wniosku i pisma inwestora z dnia 11 maja 2023 r. oraz powołali się na uciążliwość dla nich planowanych robót, w tym trwałe zajęcie granicy z ich działką. Powołując się na opinię techniczną geodety wywiedli, że brak jest w rozstrzygnięciu precyzyjnych informacji o sposobie realizacji izolacji bez zniszczenia utwardzonej kostką brukową powierzchni ich działki.

Wojewoda Śląski decyzją z dnia 28 lipca 2023 r., nr IFXIV.7842.3.2.2023, po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia 31 maja 2023 r. w zakresie niezbędności wejścia na nieruchomość skarżących, oraz uchylił w zakresie dotyczącym określenia grubości warstw izolacyjnych oraz w części dotyczącej terminu wejścia w teren i w to miejsce ustalił, że: 1) roboty należy wykonać w terminie: od dnia doręczenia inwestorowi niniejszej decyzji do 31 grudnia 2023 r., w czasie nieprzekraczającym 14-stu następujących po sobie dni roboczych i prowadzić wyłącznie w godzinach pomiędzy 8:00 a 16:00; 2) inwestor jest zobowiązany do pisemnego zawiadomienia właścicieli działki nr ew. 1. o zamiarze przystąpienia do wykonywania robót budowlanych (co najmniej na 3 dni przed ich rozpoczęciem). Zaznaczył, że inwestor po zakończeniu prac jest zobowiązany do naprawienia wszelkich szkód powstałych w wyniku korzystania z sąsiedniej nieruchomości na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. Po analizie akt administracyjnych uznał, że do wykonania robót budowlanych niezbędne jest zajęcie pasa gruntu działki sąsiedniej, należącej do skarżących, który ciągnie się wzdłuż ściany budynku inwestora, bowiem próba uzyskania zgody na te prace zakończyła się niepowodzeniem. Stąd też w sprawie spełnione zostały wszystkie warunki do zastosowania art. 47 ust. 2 w związku z art. 29 ust. 4 pkt 1 lit. c) p.b. Norma wyrażona w art. 47 ust. 1 i 2 p.b., stanowi, że decyzja o wejściu do sąsiedniego budynku lub lokalu bądź na teren sąsiedniej nieruchomości, zapada w razie nieuzgodnienia pomiędzy inwestorem a właścicielem (najemcą) sąsiedniej nieruchomości, budynku lub lokalu sposobu, zakresu i terminu korzystania z tych obiektów. Zatem brak wspomnianego porozumienia (przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 47 ust. 2), ceduje na organ administracji architektoniczno-budowlanej nie tylko kompetencję do rozstrzygnięcia w drodze decyzji, o niezbędności wejścia do sąsiedniego budynku, lokalu lub na teren sąsiedniej nieruchomości, ale również do określenia sposobu, zakresu i terminu korzystania z tych obiektów oraz określenia granic niezbędnej potrzeby i warunków korzystania z sąsiedniego budynku, lokalu lub z sąsiedniej nieruchomości. Granice niezbędnej potrzeby i warunki korzystania z sąsiedniej nieruchomości zostały określone w tej części decyzji Starosty [...], której nie uchylił, w związku z tym orzeczenie w tym zakresie zachowało swoją moc obowiązującą i nie było potrzeby ponownego rozstrzygania tych kwestii. Odnosząc się do zarzutów odwołania wyjaśnił, że nie jest uprawniony do badania kwestii ewentualnego i domniemanego naruszenia przepisów cywilnoprawnych, poprzez świadome lub nieświadome naruszenie cudzej własności, jak np. montaż ocieplenia ściany budynku usytuowanej w zbliżeniu do granicy z działką sąsiada, czy też termoizolację ściany budynku położonego bezpośrednio w granicy działki. Inwestor musi jednak liczyć się z ewentualnymi przyszłymi negatywnymi dla niego konsekwencjami z tego tytułu, czego rezultatem może być dochodzenie przez skarżących roszczeń, jako właścicieli nieruchomości sąsiedniej. Nie można również uzależniać wydania decyzji od rodzaju planowanych robót i parametrów używanych wyrobów budowlanych. Z tego powodu, należało uchylić w tym zakresie część decyzji Starosty [...] dotyczącej zobowiązania do zastosowania warstw izolacyjnych o określonej grubości. Również nie możne badać celowości i zasadności prowadzonych robót, czy też parametrów stosowanych materiałów. Na inwestorze ciąży obowiązek zaplanowania i wykonania robót w sposób zgodny z prawem, w tym z uwzględnieniem uprawnień właścicielskich skarżących, wynikających wprost z obowiązujących norm prawa cywilnego. Wejście na teren sąsiedniej nieruchomości stanowi samoistny stosunek administracyjnoprawny, do którego nie mają zastosowania przepisy prawa cywilnego regulujące umowę użyczenia (art. 710-719 K.c.) ani inne też podobne umowy. Istotą instytucji wejścia na teren jest ograniczenie prawa własności i sam art. 140 K.c. przewiduje taką możliwość, w tym przypadku na podstawie art. 47 p.b. Odniósł się również do potrzeby ocieplenia ściany północno-zachodniej, należącego do inwestora budynku a nie jak podano w rozstrzygnięciu ściany od strony północno-zachodniej, co stanowi oczywistą omyłkę pisarską i nie ma wpływu na prawidłowość kontrolowanego w toku postępowania odwoławczego rozstrzygnięcia.