Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 marca 2024 r., sygn. I SA/Wr 630/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dagmara Stankiewicz - Rajchman, Sędziowie sędzia WSA Piotr Kieres, asesor WSA Iwona Solatycka (sprawozdawca), Protokolant: starszy specjalista Aleksandra Połaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 marca 2024 r. sprawy ze skargi S sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 19 maja 2023 r. nr 0201-IOD3.4100.2.2023 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r., I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej kwotę 13.826,00 zł (trzynaście tysięcy osiemset dwadzieścia sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w B. (dalej Spółka/ Skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, organ odwoławczy) z dnia 19 maja 2023 r. nr 0201-IOD3.4100.2.2023 uchylająca decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu (dalej: NDUS, organ I instancji) z dnia 15 grudnia 2022 r. nr 0271-SPP-1.4100.13.2022 i określająca wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2016 r. w kwocie 300.883,00 zł

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w wyniku kontroli podatkowej stwierdzono nieprawidłowości skutkujące zmianą zadeklarowanej przez Spółkę straty za 2016 r. Postanowieniem z dnia 19 października 2022 r. wszczęto wobec Strony postępowanie podatkowe w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. W powołanej na wstępie decyzji organu podatkowego pierwszej instancji wskazano, że postępowanie wykazało, że Spółka zaniżyła przychody podatkowe. Z analizy przebiegu transakcji dzierżawy linii technologicznych wynikało, że Spółka nabyła linie produkcyjne od pomiotu powiązanego – H. S.A. celem wydzierżawienia ich temu podmiotowi. Ustalenie przychodów z dzierżawy na poziomie niepokrywającym nawet odpisów amortyzacyjnych odnoszonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów nie można było zdaniem organu uznać za warunki rynkowe, gdyż niezależny podmiot nie nabyłby środków trwałych, żeby je potem ze stratą oddać w dzierżawę. Organ podatkowy przy określeniu ceny przedmiotu transakcji (czynszu dzierżawnego poszczególnych linii) przyjął metodę określoną przez Spółkę w dokumentacji podatkowej, tj. cena dzierżawy została ustalona na postawie kosztów amortyzacji wyliczonej dla celów podatkowych a nie bilansowych. Uznano, że mając na uwadze przyjętą przez Spółkę metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określoną cenę przedmiotu transakcji, a także strategię gospodarczą wpływającą na warunki transakcji Spółka zaniżyła przychody podatkowe o kwotę 152.300 zł, co stanowi nadwyżkę kosztów podatkowych z tytułu amortyzacji nad przychodami z tytułu dzierżawy, naruszając przepisy art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej uPDOP). Stwierdzono nieprawidłowości w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dotyczących znaków towarowych: R. w kwocie 11.578 866,10 zł i P. w kwocie 4.693 355,42 zł. Ustalono, że Spółka przyjęła od I. sp. z o.o. SKA znak towarowy R. do używania w dniu 31 lipca 2013 r., rozpoczynając dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od sierpnia 2013 r., naliczając dla celów podatkowych odpisy amortyzacyjne w wysokości 20 % rocznie. Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów 2016 r. odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych w postaci praw do słownego znaku towarowego R. Organ zakwestionował wycenę znaku towarowego i uznał, ze wartość początkowa będąca jego wartość rynkowa powinna wynosić 5.669,50 zł i od tak ustalonej wartości początkowej Spółka winna dokonywać odpisów amortyzacyjnych za 2016 r. Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów z tytułu amortyzacji znaku R. Odnośnie znaku P. Spółka przyjęła zgodnie z wyceną wartość marki w wysokości 26.100.000 zł zakupionej od podmiotu powiązanego H. SA. Organ podatkowy ustalił natomiast, że wartość praw do ww. znaku towarowego określona na podstawie warunków rynkowych wyniosła 2.633.222,91 zł i od tak ustalonej wartości Spółka winna dokonywać odpisów amortyzacyjnych. W konsekwencji zawyżono koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 6 uPDOP. Wpływ na zawyżone koszty podatkowe miały warunki zawarte w umowie zakupu marki, które ustalone zostały pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Po rozpoznaniu odwołania, DIAS uchylił decyzję NDUS z dnia 15 grudnia 2022 r. nr 0271-SPP-1.4100.13.2022 i określającą wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2016 r. w kwocie 300.883,00 zł