Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 26 marca 2024 r., sygn. I SA/Bk 53/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Marcin Kojło, sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Renata Kryńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 marca 2024 r. sprawy ze skargi B. C. na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z dnia 13 listopada 2023 r., nr 318000-COP.4103.54.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do listopada 2018 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 13 listopada 2023 r. nr 318000-COP.4103.54.2023 Naczelnik Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku (dalej powoływany jako: Naczelnik PUCS, organ) utrzymał w mocy decyzję z 31 maja 2023 r. nr 318000-CKK3-2.5001.20.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do listopada 2018 r. – wydaną względem B. C. (dalej powoływany jako "skarżący", "podatnik").

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wyjaśnił, że w okresie objętym kontrolą skarżący był czynnym podatnikiem podatku VAT. Ustalił, że działalność gospodarczą prowadził od roku 2007, z czego Naczelnik PUCS wywiódł, że skarżący posiadał bardzo duże doświadczenie i znajomość mechanizmów zachodzących w obrocie gospodarczym. Organ zauważył, że w roku 2018 głównym przedmiotem działalności było świadczenie usług transportowych, zaś dodatkowym – prowadzenie salonu tatuażu.

Organ stwierdził, że w prowadzonej ewidencji zakupu podatnik ujął między innymi faktury wystawione przez: (-) G., o łącznej wartości netto 167.680,00 zł, podatku VAT 38.566,40 zł oraz (-) B. Spółka z o.o., o łącznej wartości netto 66.000,00 zł, podatku VAT 15.180,00 zł. Wedle ustaleń przedmiotem faktur VAT wystawionych przez R. G. miał być zakup materiałów reklamowych, wykonanie i montaż stoisk reklamowych, jak również świadczenie usług transportowych, zaś w przypadku spółki B. – świadczenie usług spedycyjnych. Jednak zdaniem organu faktury te nie dokumentują faktycznych zdarzeń gospodarczych, gdyż R. G. i spółka B. w rzeczywistości nie zrealizowały usług na rzecz skarżącego, a tym samym podatnik nie miał podstaw do odliczenia wykazanego na fakturach podatku naliczonego. Organ zauważył przy tym, że spółka B. nie zapłaciła podatku wykazanego na kwestionowanych fakturach, natomiast R. G. wykazała tylko cztery z czternastu kwestionowanych faktur.

Według Naczelnika PUCS do powyższych wniosków prowadzi analiza materiału dowodowego, gdzie w szczególności wskazano: (-) brak ujęcia kwestionowanych usług przez rzekomych kontrahentów w deklaracjach; (-) wewnętrznie sprzeczne wyjaśnienia podatnika, które cechowała przy tym niejasność i ogólność; (-) sprzeczność zeznań R. G. z wyjaśnieniami podatnika, zarazem ich podobna ogólność, (-) wskazanie tego kontrahenta, że część usług wykonywali podwykonawcy, których jednak nie potrafił podać, zaś wskazany z nazwy podwykonawca A. okazał się nie być podatnikiem VAT i nie wykazał transakcji z R. G.; (-) brak przedstawienia przez strony ww. transakcji dokumentacji mającej świadczyć o wykonaniu usług wykazanych w powyższych fakturach VAT; (-) znaczna wartość faktur VAT, tj. na kwotę ponad 200 tys. zł przy okresie współpracy wynoszącym ponad 6 miesięcy; (-) brak udokumentowania opłacenia faktur przy deklarowaniu płatności gotówką; (-) zbliżona wartość poszczególnych faktur VAT, nieprzekraczająca 15 tys. zł, niezależnie od jej przedmiotu; (-) wpisana w niektórych fakturach VAT nowa nazwa spółki – kontrahenta skarżącego przy niezaktualizowanej w tym czasie nazwie w KRS.