Wyrok NSA z dnia 25 października 2023 r., sygn. II FSK 343/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, , Protokolant Ewa Morawska, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 października 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 2883/19 w sprawie ze skargi S. Z. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 października 2019 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.467.2019.2.KS1 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 października 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 2883/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S. Z. (dalej jako "Skarżący"), uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 października 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych (treść uzasadnienia ww. wyroku dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).

W skardze kasacyjnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej także jako "organ interpretacyjny"), reprezentowany przez radcę prawnego, zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", naruszenie:

I) przepisów postępowania w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a., w zw. z art. 14c § 1 i 2, w zw. z art. 120, art. 121 § 1 i art. 169, w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), przez niezasadne uchylenie zaskarżonej interpretacji z uwagi na uznanie, że organ wydał interpretację na podstawie innego, poszerzonego stanu faktycznego, wykraczającą poza ramy przedstawione we wniosku, gdyż wniosek zawierał pytanie o możliwość zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.", a wydana interpretacja, w tym jej uzasadnienie, nie odpowiada treści wniosku, bowiem żadne okoliczności przedstawione w stanie faktycznym wniosku nie potwierdzają, aby budowa na zakupionej działce gruntu pięciu budynków nie była realizowana na potrzeby osobiste Skarżącego i jego najbliższej rodziny, a także powołując się w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji na całokształt okoliczności organ nie wskazał, jakie to konkretnie okoliczności stanu faktycznego przesądziły o charakterze sprzedaży, a ponadto organ nie wezwał do doprecyzowania wniosku, podczas gdy organ wydał interpretację w oparciu o taki stan faktyczny, jaki wynikał z wniosku nie dokonując żadnej jego modyfikacji, czy też poszerzenia, przy czym, nie mógł oprzeć się wyłącznie na stwierdzeniu Skarżącego zawartym w opisie sytuacji faktycznej, że nie prowadzi działalności gospodarczej, pomijając sposób prowadzenia przez Skarżącego sprzedaży nieruchomości i wskazał, jakie konkretne okoliczności stanu faktycznego składające się na całokształt przesądziły o uznaniu sprzedaży za działalność gospodarczą, a zatem uzasadnienie zaskarżonej interpretacji zawiera wszystkie niezbędne elementy, kompleksowo odnosi się do zawartego stanowiska w kontekście całego przedstawionego stanu faktycznego, wyraża jednoznaczny pogląd prawny organu w opisanej sprawie, jest ono spójne, precyzyjne i wyczerpujące, a ponadto brak było konieczności wzywania do uzupełniania stanu faktycznego, tym samym organ wydając interpretację nie naruszył zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.